حسن رضائی - هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد
بهاره ایل بیگی - دانش آموخته کارشناسی معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد،

زمانه به قدری تغییرکرده است که ده سال پیش تصور آن مشکل بود. سرعت انتقال اطلاعات و دستیابی به کلیه پدیده های دانش و علوم انسانی و امکان حضور بی وقفه در شبکه های مجازی جهانی، دگرگونی های اساسی در برداشت انسان از محیطش ایجاد کرده است. حال که در این ناکجاآباد (Dystopia) وارد کثیری از مسائل دنیای امروز شدیم. با خزش در ارکان کلانشهر امروزیمان، نرم نرمک نیاز رسیدن به اصولی که ما را به سوی آرمانشهر (Utopia) مان رهنمون سازد، بیشتر درک می شود. امروزه توسعه شهر به صورت عمودی در پاسخ به افزایش نیاز شهر به ساخت و ساز به عنوان یک راهبرد مدرن و نمادین در شهرهای معاصردیده می شود. می دانیم که همراه با توسعه شهر مصرف انرژی و آسیب انسان به محیط نیز افزایش می یابد، لذا در شرایط دوران معاصر لزوم طراحی وساخت همسو با اقلیم و محیط و بهره گیری از تکنولوژی های طبیعت دوست مطرح می باشد و از سوی دیگر حفظ هویت در دنیای امروزی که دنیای گفتگوی تمدن ها و رقابت فرهنگ ها دردنیای مجازی است، روی دیگر ساخت و ساز است و بدیهی که در این میدان تنها مجوز باقی ماندن، با ارزش بودن است. شهر مشهد در دهه اخیر و همزمان با تجربه کلانشهر شدن با رشد ساختمان های چندعملکردی بلند مرتبه مواجه است. آنچنان پرسرعت این تحولات اتفاق افتاد که فرصت الگو پردازی و الگو سازی را از دست داد و بیشتر در محدوده مدگرائی و تقلید حرکت نمود. لذا در این مقاله سعی شده است تا بانگاهی آمیخته به شاخص های مؤثر بر بلندمرتبه سازی در مقیاس معماری و شهر در لایه های عملکرد، فرم و معنی، سه ساختمان بعنوان نمونه در مشهد از این بعد بررسی شود و شاخص های موافق، قابل اصلاح و ناموافق را برای تخمین مدلی برای آینده ارائه گردد.

بلندمرتبه سازی، ، معماری و شهرسازی اسلامی