غلامرضا ملکشاهی - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری،دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
سارا غلامی - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نور، ایران
مائده یعقوبی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نور، ایران

پدیده توریسم و گردشگری ساحلی به صورت مستقیم و غیر مستقیم بر کاربری اراضی تاثیر گذار می باشد. برنامه ریزی در نواحی ساحلی اهمیت زیادی دارد و باید با برنامه ریزی شهری هماهنگی داشته باشد؛ از جمله مهمترین موضوع هایی که برنامه ریزان گردشگری به آنتوجه دارند، ظرفیت قابل تحمل آن است. آگاهی از اینکه مقصد مورد نظر تا چه اندازه میتواند پذیرای گردشگران باشد مهم است. ارزیابی ظرفیت قابل تحمل برای نواحی ساحلی ازاهمیت فوق العاده ای برخوردار است. زیرا، این نواحی به شدت حساس و آسیب پذیرند، لذاحضور فراتر از ظرفیت گردشگران می تواند آثار مخربی را بر کیفیت محیط ساحلی سبب شود،در این برنامه ریزی اهدافی نظیر توسعه پایدار گردشگری و حفاظت از محیط طبیعی باید موردتوجه واقع شود.در واقع هدف این پایان نامه عبارت است از بررسی اثرات گردشگری ساحلی و نوع ومیزان تغییرات کاربری اراضی ساحلی در منطقه ساحلی شهر بابلسر این پژوهش از نوعتوصیفی – تحلیلی و در زمره تحقیقات کاربردی است. برای بررسی مبانی نظری موجود در اینزمینه از مطالعات کتابخانه ای و برای شناخت وضع موجود از اسناد و مشاهدات میدانی استفادهگردیده است و پس از انتخاب نمونه به روش کوکران، از تکنیک مشاهده و پرسشنامه استفادهشده و در مرحله پردازش و تجزیه و تحلیل داده ها، از نرم افزار spss و از آزمون تی تک نمونهای جهت آزمون فرضیه ها و از سیستم اطلاعات جغرافیایی برای نشان دادن نوع و میزانتغییرات کاربری ها استفاده شده است. و طبق نتایج بدست آمده، اثبات هر دو فرضیه تحقیقنشانگر آن است که گردشگری ساحلی سبب تغییر کاربری اراضی کشاورزی و تبدیل آن عمدتابه خانه های دوم فصلی و غیر دائم شده است.

گردشگری ساحلی، کاربری اراضی، توسعه پایدار گردشگری، بابلسر