زمزم السادات رضوی - دانشآموخته کارشناسی ارشد، گروه تاریخ و تمدن ملل اسلامی واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی مشهد، ایران.
سیدماهیار شریعت پناهی - استادیار، گروه تاریخ و تمدن ملل اسلامی واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی مشهد، ایران

فلفل که در ایران قدیم به آن پلپل می گفته اند گیاهی است که بومی کشور هندوستان بوده و در حال حاضر نیزدر این کشور و کشورهای دیگری نظیر چین کشت می شود. این گیاه از نظر مورفولوژی ظاهری شبیه لوبیا دارد و دارایانواع مختلفی است. فلفل سیاه و فلفل سفید دو نوع اصلی فلفل است که به عنوان ادویه در انواع غذاها و چاشنی ها در سراسردنیا مصرف دارد. کشور هند به عنوان مهد این گیاه بیشترین مصرف سرانه فلفل را دارد و بسیاری از غذاهایی که ایشانمصرف می نمایند به شدت تند است. فلفل گیاهی بالارونده است و چنانچه در مجاورت درختان باشد تا ارتفاع 10 متر ازآنها بالا می رود. فلفل سیاه میوه خشک شده گیاه است که قبل از رسیدن کامل چیده می شود و قطر دانه 4 تا 5 میلی متراست و به رنگ خاکستری تا قهوه ای است. فلفل سفید میوه کاملا رسیده است که در آب خیسانده شده و پوسته بیرونی آنجدا شده است. البته انواع دیگر فلفل مانند فلفل قرمز هم وجود دارد که دارای کاربردهای خاص خود می باشد. از نظر طبسنتی فلفل دارای ویژگی های گرمازا، کمک کننده به هضم غذا، ضد نفخ، پادزهر، پاک کننده معده، مسکن درد، آرام بخش،علاج سرفه و درد سینه، اشتهاآور، ضد انگل و ... می باشد. البته مصرف این فراورده در فصول گرم باید کمتر صورت گیرد. باتوجه به اثرات فراوان این گیاه در سلامت انسان، به نظر می رسد پژوهش بیشتر بر روی خواص آن و تولید انواع داروهایگیاهی ضروری است.

فلفل- طب سنتی- دارویی –پلپل