عارف باسره - کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران (نویسنده مسئول)
خسرو ابراهیم - دکتری فیزیولوژی ورزشی، استاد دانشکده تربیتبدنی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران
فریبرز هوانلو - دکتری طب ورزشی، دانشیار دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران
کیوان خرمی پور - دانشجوی دکتری بیوشیمی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه تهران

هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر حاد فعالیتهای ایزومتریک با فشارهای مختلف محدودیت جریان خون بر تغییرات الکترومیوگرافیعضله است . بدین منظور 10 مرد دانشجوی سالم با میانگین سن 0/33± 25/8 سال و قد 1/67±176/6 سانتی متر و وزن 2/1±75/2کیلوگرم که سابقه تمرین مقاومتی را دا شته اند به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. در ابتدا ف شارخون قوزک پا آزمودنی هابهوسیله دستگاه سونوگرافی داپلر رنگی و توسط متخصص سونوگرافی تعیین گردید و همین مقدار فشار جهت محدودیت جریان خوندر جلسات فعالیت همراه با محدودیت جریان خون به وسیله کاف بر بالاترین نقطه ران پای غالب آزمودنی ها اعمال شد. پروتکل اینتحقیق شامل 6 انقباض ایزومتریک 10 ثانیه ای و بین هر دو انقباض آزمودنی ها 60 ثانیه استراحت می کردند. این پروتکل درهر چهارجلسه فعالیت که با یکی از فشارهای صفر، 100،70 و 130 در صد فشار سیستولی انجام شد، عیناً تکرار شد . با استفاده از آزمونکلموگروف اسمیرنف طبیعی بودن داده ها بررسی شد و سپس از آزمون تحلیل واریانس مکرر یکطرفه جهت تشخیص معنادار بودنتغییرات (الکترومیوگرافی ادغامی) iEMG بین چهار جلسه استفاده شد. نتایج دادهها نشان داد که بین جلسات 100 و 130 در صدفشار سیستولی در iEMG تفاوت معنادار مشاهده نشد ولی بین سایر جلسات تفاوت معنادار مشاهده شد . بنا بر یافته های این تحقیقمی توان نتیجه گیری کرد که انجام فعالیت با محدودیت جریان خون نسابت به انجام همان فعالیت بدون محدودیت جریان خونمی تواند سبب فعالیت عضلانی بیشتری شود، همچنین اگر فعالیت همراه با محدودیت جریان خون با بار 65 در صد MVC با 100درصد فشار سیستولی انجام شود، فعالیت الکتریکی بیشتر از فشارهای کمتر و مشابه با فشارهای بیشتر خواهد داشت.

محدودیت جریان خون، فعالیت ایزومتریک، کاآتسو، الکترومیوگرافی، انسداد عروق