سعید مظلومیان - استادیار گروه علوم تربیتی دانشگاه پیام نور
سید محمود موسوی - دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش محیط زیست دانشگاه پیام نور شیراز

کنفرانس سازمان ملل متحد با عنوان (محیط زیست انسانی و توسعه )در سال 1972 در سوئد اولین تلاش جمعی برای تأکید بر نقش آموزش و آگاه کردن مردم نسبت به مسائل محیط زیست بود. در سال 1992 پس از برگزاری کنفرانس (محیط زیست و توسعه) در برزیل و تدوین دستور کار قرن 21 به ضرورت ایجاد و تداوم یک نهضت آموزشی با هدف تغییر رفتار و اصلاح بینش عمومی نسبت به محیط زیست به عنوان مقدمه ای برای دستیابی به توسعه پایدار تأکید شد. در تمامی این همایش ها بر اهمیت آموزش محیط زیست کودکان تأکید شده است، این برنامه های آموزشی باید برای کودکان هیجان آور و لذت بخش باشد و به آنها در درک جهان اطرافشان یاری رساند. این مطالعه به بررسی اهمیت آموزش محیط زیست کودکان، اثرات آن بر ذهن و عملکرد آنها و همچنین روش های آموزش این مهارت ها به کودکان پرداخته است. در گردآوری داده ها و اطلاعات از روش کتابخانه ای و اسنادی استفاده شده است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد آموزش محیط زیست کودکان می بایست از طریق روش هایی اف بی و مشارکت فعال کودک در جریان یادگیری صورت گیرد، این چنین آموزشی باعث بهبود عملکرد رفتاری آنها، برانگیختن حس زیبا شناختی آنها نسبت به طبیعت و ارتقای سطح اعتمادبه نفس آنها می شود.

آموزش محیط زیست، توسعه پایدار، کودکان