خلیل جلیلی - دانشجوی دکترای مهندسی آبخیزداری دانشگاه تربیت مدرس و مربی پژوهشی سازمان جهاد دانشگاهی استان کرمانشاه
حمیدرضا مرادی - دانشیار گروه مهندسی آبخیزداری دانشگاه تربیت مدرس
امید بزرگ حداد - دانشیار گروه عمران و آبادانی دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران

کشاورزی پایدار نه یک روش بلکه بینشی برخاسته از دیدگاه های فرهنگی جنبه های فنی و تکنیکی و مسائل اقتصادی اجتماعی و سیاسی است پایداری کشاورزی با پایداری در منابع آب و خاک به عنوان دو مولفه اصلی توسعه امکان پذیر است در این پژوهش به منظور دستیابی به پایداری و تحلیل وضعیت موجود دشت اسلام آباد به عنوان منطقه تحقیق انتخاب گردید اطلاعات آب زیر زمینی در سه دهه اخیر تحلیل شده و الگوی کشت معمول منطقه مورد بررسی قرار گرفت در سال بیلان 92-93 میزان بهره برداری از ابخوان از طریق پیمایش صحرایی ثبت گردید پس از فرمول بندی ریاضی شرایط منطقه با برنامه ریزی خطی و روش سیمپلکس و با کمک بسته نرم افزاری LINGO مسئله بهینه سازی موجود حل گردید نتایج نشان داد که مدیریت نا مناسب بر وضعیت بهره برداری از منابع آب زیر زمینی حاکم بوده و افت 7 متری آبخوان در طی 6 سال را به همراه داشته است بعلاوه سطح تخصیص محصولات مختلف الگوی کشت بهینه بوده و نتایج خروجی مدل تخصیص بهینه را با کاهش و یا حذف محصولات دارای نیاز آبی بالا انجام داده و افزایش 36/5 درصدی سود تولید را به همراه داشته است که طبق اصول توسعه پایدار کشاورزی می توان گفت با این روند در جهت پایداری کشاورزی گام برداشته ایم

سطح تراز،آب زیر زمینی،بهینه سازی ،الگوی کشت،اسلام آباد