ندا قاسم خانی - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران،
یوسفعلی زیاری - دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری، عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

گذر از جوامع سنتی و صنعتی قدیم به جوامع اطلاعاتی مستلزم تغییرات بنیادی چشمگیری در ساختار جوامع است. درجامعه اطلاعاتی شهرها با توجه به عمق وظایف و پیچیدگیهای روابط اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی عصرتعاملی حاضر در جامعه اطلاعاتی از اهمیتی دوچندان برخوردارند. در شهرهای سنتی بخش عمدهای از وقت شهروندان صرف انجام فعالیتهای تکراری و غیرمفید میشود. فناوری اطلاعات می تواند سهم قابل ملاحظه ای در افزایش کارایی و اثر بخشی فعالیت های شهری ایفا نماید. منافع حاصل از به کار گیری فناوری اطلاعات باعث شده است که در اغلب کشور ها به خصوص کشور های توسعه نیافته و کشور های در حال توسعه با این چالش عمده مواجه است که علیرغم سرمایه گذاری در این فناوری، گسترش و نفوذ کاربردهای متنوع فناوری اطلاعات، به کندی صورت می پذیرد. علتاصلی این مشکل پایین بودن سطح آمادگی الکترونیکی جامعه برای پذیرش و استفاده از فناوری اطلاعات است. بنابر این آمادگی الکترونیکی شهروندان نیز در دریافت خدمات ارائه شده به عامل کلیدی و مهمی در این ارتباط بدل گردیده است. اگر جامعه ای آمادگی الکترونیکی دریافت خدمات مبتنی بر شبکه ها را نداشته باشد و مولفه های آمادگی الکترونیکی نظیر مسایل اقتصادی، فنی، مدیریتی، اجتماعی فرهنگی و آموزشی، نهادینه نشده باشند، تحقق شهر الکترونیک به سادگی امکان پذیر نخواهد بود. در این پژوهش با بررسی زیرساخت مخابراتی محدوده مورد مطالعه )منطقه 7 ناحیه 4شهر تهران( آمادگی این ناحیه، جهت استقرار شهر الکترونیک بررسی و مورد تحلیل قرار داده شده است. هچنین با استفاده از پرسشنامه به بررسی موانع موجود در مسیر استقرار شهر الکترونیک که شامل موانع آموزشی، فرهنگی اجتماعی، مدیریتی، فنی و اقتصادی می باشند، پرداخته شده است.

شهر الکترونیک، شهروند الکترونیک، آمادگی الکترونیکی، زیرساخت، پیاده سازی