مهیار کلیائی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه پیام نور تهران، عضو انجمن برنامه ریزی شهری آمریکا.
مهدی حمزه نژاد - عضو هیئت علمی دانشگاه علم و صنعت ایران
پیام بهرامی - معاونت و مدیر پژوهش و توسعه شرکت آپتیم دیزاین آمریکا، عضو موسسه معماران آمریکا
ساناز لیتکوهی - عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور تهران، ایران.

طراحی، ساخت و نگهداری ساختمان تأثیر تهدید کنندهای بر روی محیط زیست و منابع طبیعی دارد و جوامع نیازمند به اتخاذ تصمیم آگاهانه برای گزینش راه بسیار پایدار برای زندگی هستند. از آنجایی که چالش آینده ساختمانسازی، ساختنبا کمترین استفاده از انرژیهای ناتجدید پذیر، کمترین تولید آلودگی و کمترین مصرف انرژی و کاهش هزینه است، توجه به پتانسیل دیوار سبز عنوان یک راهحل یشنهادی معاصر در جهت تحقق معماری پایدار و معماری همساز با طبیعت رویکردی واجد ارزش میباشد. بکارگیری پوششهای سبز عمودی در ساختمان ایده جدیدی نیست و چندین فوایداکولوژیکی و محیطی را به عنوان یکی از اجزای طراحی شهری، به ساختمان و شهر ارائه میدهد. با در نظر گرفتن رابطهبین فواید محیط زیستی، فواید اقتصادی نظیر صرفه جویی در مصرف انرژی برای ساختمان و ویژگی های سیستمهای سبز عمودی، اجتماعی از پوششهای سبز میتواند دیدگاهی پایدار برای نماهای ساختمانهای موجود و یا جدید باشد. از این رو مقاله پیش رو برآنست تا در یک پژوهش استدلال منطقی و در یک روش توصیفی با تکیه بر مطالعات و اسناد کتابخانهای ودر یک فرآیند گام به گام، به بررسی پیشینه و مقایسه انواع مختلف سیستم سبز عمودی از منظر اهداف طراحی، اجرا و تعیین فواید این فناوری منفعل جهت دستیابی به معماری پایداری بپردازد. نتایج ارزیابی نشان داد که انتخاب و اجرای نوع سیستم دیوار سبز و رسیدن به پایداری در اهداف مورد انتظار از سیستم رابطه مستقیمی با هدف مورد انتظار از دیوار سبز، مکان پروژه که شامل اقلیم مکان و ویژگیهای ساختمان)جبهه مورد انتظار( است، گونه گیاهی مناسب اقلیم و ساختمان، میزان بودجه در نظر گرفته شده جهت این امر، و شرایط موجود و یا در نظر گرفته شده جهت دوران نگهداری دارد.

دیوار سبز، معماری پایدار، تکنولوژی ساختمان، محیط زیست، پایداری