اقبال شاکری - استادیار دانشگاه صنعتی امیرکبیر
محسن مزیکی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه صنعتی امیرکبیر

برای دستیابی به یک مقاومت خاص در بتن، بیشمار طرح اختلاط میتوان ارائه کرد. اما اثرات زیست محیطی این طرحهای اختلاط میتواند بسیار متفاومت باشد. بنابراین بررسی طرحهای مختلف و انتخاب طرح بهینه تر میتواند بر کاهش اثرات زیست محیطی ناشی از بتن اثرگذار باشد. در مطالعهی حاضر ابتدا با استفاده از روش ملی طرح مخلوط بتن و به کمک فرمولهسازی آن، جرم اجزای بتن با مقاومت مختلاف، در حالت استفاده از سیمان ۳۲۵ سیمان ۵۲۵ استفاده از میکروسیلیس و فوق روانکننده پی بینی میشود، سپس با اساتفاده از اطلاعات وزارت نیرو و ترکیب آن با روش TRACI آثار زیستمحیطی بتن تعیین میشود. در این مطالعه آثار زیستمحیطی ناشی از تولید مصالح، درنظر شدهاست. روش ارائه شده در این مطالعه امکان مقایسهی طرحهای اختلاط متفاوت و انتخاب طرح برتر از لحاظ زیستمحیطی را فراهم میسازد. نتایج نشان داد که استفادهی همزمان از سیمان پرمقاومت ۵۲۵ دودهی سیلیسای و فوق روانکننده با درصد مناسب، میتواند اثرات زیستمحیطی بتن را به حدود نصف کاهش دهد. بنابراین حرکت به سمت استفاده از سیمانهای با ردهی بالای مقاومتی و مواد افزودنی معدنی، و استفاده از فوق روانکننده برای کاهش آب مورد نیاز برای روانی بتن و کاهش تخلخل و افزایش مقاومت آن، میتواند در دستیابی به اهداف توسعهی پایدار بسیار موثر باشد.

بتن پایدار، اثرات زیستمحیطی بتن، روش ملی طرح مخلوط بتن، توسعهی پایدار، انتخاب طرح ، اختلاط پایدار، سیمان مقاوم TRACI