فرنوش سقایی - دانشجوی دکترای معماری.عضو هیئت علمی دانشکده سما شیراز

بیمار به فردی اطلاق می شود که از ناراحتی یا اختلال روحی یا جسمی و یا هر دوی آ نها رنج می برد. بیمارستا ن ها و سایر مراکزدرمانی به عنوان مکا نهایی به شمار می روند که بیماران جهت تشخیص و درمان بیماری خود به آ نها رجوع می کنند، لذا تأثیرمحیط بیمارستان بر بیماران با توجه به شرایط حساس و آسیب پذیری بیماران بسیار حائز اهمیت است. فضای درمانی از جملهفضاهایی است که بر حالات روحی و روانی بیماران تأثیر می گذارد و طراحی ضعیف این محیط ها، میتواند سبب تشدید اختلالاترفتاری و همچنین تشدید ترس و اضطراب و افسردگی در آنها گردد. اصطلاح معماری شفابخش، بر یک فرآیند مستمر به منظورایجاد یک محیط کالبدی که هم از نظر جسمی و هم روحی به بهبود بیمار کمک کند، دلالت دارد.در پژوهش حاضر قصد داریم به این مسأله بپردازیم که بیماران چه نیازهایی در محیط های درمانی دارند و آیا می توان با ارائهالگوی فضایی خاص، محیطی مطلوب جهت بستری شدن و درمان به وجود آورد.محورهایی که در این مقاله بررسی می شود شامل تاثیر رنگ، نور، منظر و فضای سبز است.

محیط درمانی، اضطراب، استرس، افسردگی، فرایند درمان