پریسا یکتایار - کارشناس ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، پردیس علوم و تحقیقات کردستان، سنندج

بر اثر افزایش توجهات بین المللی به محیط زیست و مسایل مربوط به کیفیت زندگی، تلاش برای دستیابی به پایداری اجتماعی در بین محلات اهمیت ویژه ای یافته است در واقع می توان گفت از ابتدای قرن 21 آن، نگاه توسعه پایدار صرفا توجه به ابعاد زیستی - محیطی و یا اقتصادی نیست بلکه مباحث اجتماعی دریچه جدیدی را در رسیدن به توسعه پایدار برای ما گشوده است. پایداری اجتماعی به عنوان یک جزء اساسی از توسعه پایدار مورد توجه ویژه سیاست مداران و برنامه ریزان قرار گرفته است. امروز مفهوم توسعه پایدار تقریبا یکی معنای ضمنی و صرفا زیست محیطی سازمان یافته نیست بلکه بنا به تایید سازمان ملل در یک رشته کنفرانس ها و اجلاس های ترتیب داده شده عبارتی نظیر توسعه پایدار زیست محیطی، توسعه پایدار اجتماعی، توسعه پایدار اقتصادی را هم می توان برای آن به کار برد. از آنجا که در فرایند برنامه ریزی شهری توجه به مباحث اجتماعی اجتناب ناپذیر و جزء جدایی ناپذیر از طرح های شهری محسوب می شود، با تعیین ابعاد پایداری اجتماعی می توان رویه های موثر در موفقیت طرح های توسعه پایدار را بررسی کرد. لازم به ذکر است که گفته شود که توسعه پایدار برای تمامی بخش های جوامع انسانی ضرورتی انکار ناشدنی است لیکن جوامع شهری، با توجه به شرایط وضعیت کنونی اولویت دارند. هدف از این پژوهش بررسی مولفه های پایدار اجتماعی و میزان تاثیر این مولفه ها (در صورت تحقق) در دستیابی به توسعه پایدار است.

توسعه پایدار، پایداری، پایداری اجتماعی، پایداری شهری