مسعود میرزایی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه علم و صنعت ایران / دانشکده معماری و شهرسازی
سید عباس یزدانفر - استادیار دانشگاه علم و صنعت ایران / دانشکده معماری و شهرسازی
مهدی خاک زند - استادیار دانشگاه علم و صنعت ایران / دانشکده معماری و شهرسازی

توسعه شهری و معماری مبتنی بر اختلاط کاربریها سه دهه ای است که به پارادایم های برنامه ریزی و طراحی شهری در اروپا و آمریکای شمالی تبدیل شده است. این چنین رویکردی در مفاهیم نوشهرگرایی ، رشد هوشمند، توسعه حمل و نقل محور ، توسعه محلات سنتی و دهکده های شهری تولید شده است. با نگاهی به طرح های توسعه شهری که برای بسیاری از شهرهای کشور تهیه شده است می توان اذعان نمود که تبیین نظری و متدولوژیک این نوع توسعه در شهرسازی کشور بسیار کم رنگ بوده است . همین موضوع با هدف طراحی و شناخت این رویکرد در حوزه مسکن و شهرسازی کشور منای مساله شناسی این مقاله را تشکیل داده است. برای این نظور ضمن نگاهی گذرا به تاریخچه، فواید و مقیاس آنها، اجزا و محتوای 45 مقاله در زمینه اختلاط کاربری و مسکن از طریق روش تحقیق تحلیل محتوا متون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که جایگاه این رویکرد جدید در کشورهای اروپایی و آمریکایی در کانون توجهات قرار گرفته است و همچنین فاکتورهای بدست امده تاثیر زیاد در بخش طراحی شهری و معماری مسکن بر روی افراد ساکن در منطقه با این رویکرد دارد . تحلیل محتوای مقالات به روشنی اشکار ساخت که بیشتر پژوهشگران به طور مستقیم و غیر مستقیم به مباحث مربوط به تاثیرات اختلاط کاربری بر روی مسکن و افراد ساکن پرداخته اند که با توجه به مطالب آنها می توان ضرورت به کارگیری این نوع از توسعه مذکور را در نظان برنامه ریزی و شهرسازی کشورها پیاده کرد.

اختلاط کاربری، کاربری مختلط، مسکن، نوشهرگرایی، ترکیب ، توسعه