علی قایدی طالخونچه - دانشجوی کارشناسی ارشد، معماری، دانشگاه واحد کاشان، ایران
احمد دانایی نیا - استادیار دانشکده معماری و هنر دانشگاه واحد کاشان، ایران

محله های شهری به عنوان یکی از سلول های مهم شهری، از مهمترین بسترهای مرتبط با زندگی انسان به شمار می روند و کاهش چشم گیر تعاملات اجتماعی میان همسایگان و ساکنین در آنها طی مقایسه ای با گذشته، به عنوان یکی از شاخص ترین عوامل منفی و موثر بر کیفیت زندگی در آنها شده است. از سوی دیگر، پایداری اجتماعی به عنوان یکی از زیرشاخه های تفکر توسعه ی پایدار، ارتقاء کیفیت زندگی اجتماعی انسان ها را مدنظر قرار داده و طی دهه های اخیر، یا برشمردن فاکتورها و ملزوماتی، قادر به تبیین یک بستر پایدار به لحاظ اجتماعی و چگونگی خلق آن، شده است. در این میان، بن بست که در اغلب محلات قدیمی وجود دارد، به عنوان یکی از عناصر موثر بر کیفیت محلات، مورد بررسی قرار گرفته و هدف اصلی این تحقیق کشف نحوه ی تاثیرگذار بن بست بر میزان پایداری اجتماعی وارتباط میان آن دو در سطح محله است تا از این طریق بتوان راهکاری جهت احیا اجتماع محلات ارایه نمود. راهبرد اصلی پژوهش کیفی می باشد و در بخش میدانی، از روش کمی استفاده شده که در آن با بهره گیری از روش توصیفی- تحلیلی، پایداری اجتماعی محله های قدیم و جدید با تاکید بر نقش بن بست با گردآوری پرسشنامه بررسی گردیده است. بر اساس نتایج حاصل از این تحقیق، وجود بن بست در محلات تاثیر محسوسی بر میزان پایداری اجتماعی در آن محله گذاشته و میان این دو، رابطه ی معناداری وجود دارد. همچنین با توجه به دستاوردهای تحقیق، ساکنین یک محله ی بن بست دار تعاملات بیشتر و جامعه ی محلی سرزنده تری نسبت به یک محله ی بدون بن بست دارند.

توسعه پایدار، پایداری اجتماعی، محله، بن بست، محله های اصفهان