حسین حاتمی نژاد - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران
محمد رحمانی اصل - دانشآموخته کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران
محمد ابراهیمی - دانشآموخته کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تربیت مدرس

سنجش کیفیت زندگی در شهرها و نیز وضعیت برخورداری مناطق و محلههای شهری از کیفیت زندگی، یکی از راههای آگاهی یافتن از زیستپذیری شهرها و توزیع امکانات و خدمات و نیز عدالت در محیطهای شهری است. بنابراین در پژوهش پیشرو به سنجش کیفیت زندگی در شهر قلعهگنج پرداخته شده است. روش به کار رفته در پژوهش، توصیفی- تحلیلی می-باشد. حجم جامعه شامل تمام شهروندان شهر قلعهگنج یعنی 12663 نفر میباشد که حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران برابر 318 ،محاسبه شد و با استفاده از روش نمونهگیری طبقهای، به نسبت جمعیت هر محله، تعداد پرسشنامه مشخص شد. دادههای حاصل از پرسشنامه با استفاده از نرم افزار آماری SPSS مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد بر اساس آزمون دانکن، محله علیآباد با نمره 74,1 ،در بین محلههای شهر قلعهگنج، از کیفیت زندگی کمتری نسبت به سایر محلهها برخوردار است و محله میانده با نمره 80,2 از وضعیت بهتری نسبت به سایر مرحلهها برخوردار است. و در نهایت، آزمون Tتک نمونهای نشان داد که شهر قلعهگنج از نظر شاخصهای کیفیت زندگی در وضعیت بدی قرار دارد و لازم است که مدیریت شهری توجه ویژهای به افزایش کیفیت زندگی شهروندان در این شهر، داشته باشد.

کیفیت زندگی، محله، شهروندان، شهر قلعهگنج