مصطفی قدس - کارشناسی ارشد مهندسی استخراج معدن، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
علی پرهیزکار میاندهی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد لاهیجان
امیرحسین بانگیان - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب

حفاری تونل موجب آزادسازی تنش های برجای خاا شده و تغییرشکل های زمین از نتایج غیر قابل اجتناب ساخت تونل است. در واقع همواره مقداری تغییرمکان در محل حفاری تونل وجود دارد و این تغییرمکان به صورت زنجیرهای تا سطح زمین را تحت تاثیر قرار داده و موجب نشست سطح زمین می شود. وجود سازه روی سطح زمین در مقایسه با زمین آزاد به میزان اندکی موجب کاهش نشست در سطح زمین شده اما به هر حال اثرات نشست بر سازه های فوقانی مهم باید به صورت ویژه مدنظر قرار گیرد. در این مقاله، با استفاده از روش اجزا محدود برای دو حالت با حضور و عدم حضور سازه مدلسازی صورت گرفته و با مطالعات برداشت شرایط و ارزیابی ریسک بر روی مسیر تونل خط 2 متروی مشهد، ساختمان پانل کنترل واقع در محدوده راه آهن در کیلومتراژ 5758 پرداخته و نشست ناشی از حفر تونل با در نظر گرفتن شرایط مختلف هندسی، جانمایی، سازهای، عملکردی محاسبه و همچنین اقدامات پیشگیرانه و حفاظتی جهت کاهش نشست در منطقه مورد بررسی قرار می گیرد.

ماکزیمم نشست سطح زمین، خط 2 قطارشهری مشهد، روش اجزاء محدود، نرم افزار Plaxis2D