معصومه اسماعیلی - عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی تهران

هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی تاثیر موریتا درمانی بر کاهش اضطراب مراجعین به مرکز مشاوره است. ابزار استفاده شده در این پژوهش پرسشنامه حالت صفت اشپیل برگر (STAI) است متغیر مستقل پژوهش حاضر عبارت است از 6 جلسه ی موریتا درمانی که بصورت انفرادی برای هر یک از مراجعین اجرا شده و متغیر وابسته عبارت است از نمره ا ی که هر آزمودنی از پرسشنامه اضطراب اشپیل برگر بدست می آورد. جامعه ی آماری پژوهش حاضر را مراجعه کنندگان به دو مرکز مشاوره در تهران در سال 1387 که زن یا مرد بودند، 20 تا 35 سال سن داشتند، دارای تحصیلات در حد دیپلم، لیسانس یا فوق لیسانس بوده و هیچگونه دارویی مصرف نمی کردند، تشکیل می داد. نمونه ی مورد نظر در پژوهش حاضر را 20 زن و مرد از بین 29 مراجع بود که شرایط انتخاب را داشتند و به شکل تصادفی ساده نمونه گیری شده و سپس به صورت تصادفی به یکی از دو گروه آزمایش و یا کنترل ملحق شده بودند. در این تحقیق از روش پژوهش تجربی و طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده و تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آزمون غیر پارامتریک یو من ویتنی صورت گرفته است. نتیجه ی پژوهش، نشان داد که درمان موریتایی در کاهش اضطراب مراجعه کنندگان موثر بوده است.

موریتا درمانی، اضطراب حالت، صفت اشپیل برگر