خلیل اسماعیل پور - گروه روانشناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
وحید ساری صراف - گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
نسرین السادات راستگارهاشمی - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

هدف این پژوهش بررسی تاثیر درمان مبتنی بر دلبستگی در کاهش نشانه های اضطراب جدایی کودکان بود. این پژوهش از نوعپژوهش های نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل است. به این منظور 13 کودک (7 دختر و 6 پسر) 6 تا 9ساله دارای نشانه های اضطراب جدایی از مدارس ابتدایی شهر تبریز به شیوه نمونه گیری هدفمند و از طریق غربالگری انتخاب شدندو به طور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها در مرحله پیش آزمون و پس آزمون از پرسشنامهعلایم مرضی کودکان (CSI-4) و مقیاس اضطراب جدایی کودکان (SASC) استفاده شد. مادران گروه مداخله در 10 جلسهدرمان مبتنی بر دلبستگی شرکت کردند. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که پس از تعدیل اثرات پیش آزمون، میانگینپس آزمون دو گروه تفاوت معناداری داشت و این نتایج حاکی از موثر بودن درمان مبتنی بر دلبستگی در کاهش علایم اضطرابجدایی کودکان است.

اضطراب جدایی، دلبستگی، درمان مبتنی بر دلبستگی