کیان معتمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معدن-فراوری مواد معدنی، دانشگاه ولیعصر(عج) رفسنجان
سعید زندوکیلی - استادیار مهندسی معدن- فرآوری مواد معدنی، دانشگاه ولیعصر (عج) رفسنجان
امیر حاجی زاده - کارشناسی ارشد مهندسی معدن- فراوری مواد معدنی، شرکت معدنی و صنعتی گل گهر سیرجان

سنگ آهن ماده اولیه برای تولید فولاد بوده که پس از تبدیل به کنسانتره و سپس گندله به فولاد تبدیل میشود. عوامل متعددی می توانند بر کیفیت گندله اثر گذار باشند. در واقع بخش زیادی از کیفیت گندله متاثر از کیفیت کنسانتره آهن تولید شده طی مراحل قبل می باشد. در این پژوهش مروری بر تاثیر پارامترهای اصلی متاثر از خردایش، با بیشترین عملکرد در بهبود کیفیت گندله انجام گرفته است. به همین منظور 3 مشخصه فیزیکی کنسانتره مذکور شامل توزیع دانه بندی، سطح مخصوص و شکل ذرات با انتخاب 6 نمونه کنسانتره متفاوت مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین تاثیر نحوه خردایش 2 تجهیز رایج آسیا کنی شامل آسیای غلطکی فشار بالا و آسیای گلولهای بر کیفیت گندله تولیدی نیز، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج نشان داد سطح مخصوص ذرات کنسانتره متاثر از شکل و توزیع دانه بندی بوده و لیکن شکل سطحی تاثیر بارزتری از خود نشان می دهد. همچنین سطح مخصوص ذرات کنسانتره آهن می تواند بیشترین تاثیر را در بهبود کیفیت گندله از نظر مقاومت دراپ گندله خام و مقاومت فشاری گندله پخته داشته باشد. همچنین طی آزمایشاتی مشخص شد، آسیای غلطکی فشار بالا نسبت به آسیای گلوله ای، محصول با سطح مخصوص بیشتر به واسطه گستردگی شکل ذرات تولید می کند. همچنین طی آزمایشاتی مشخص شد که انرژی فعال سازی اکسیداسیون مگنتیت به هماتیت طی فرایند سخت سازی گندله، بدلیل تغییرات شبکه بلورین مگنتیت و فعال سازی مگنتیت، ضمن استفاده از آسیای غلطکی فشار بالا کاهش یافته است.

گندله، سطح مخصوص، شکل سطحی ذرات، آسیای غلطکی فشار بالا، مقاومت دراپ، انرژی فعال سازی اکسیداسیون