ایمان صحرائیان - کارشناس ارشد گرایش زلزله
مرتضی زاهدی - استادیار دانشگاه علم و صنعت ایران

با توجه به حجم بالای ساختسازه های بتنی در کشور و روند ساختاین سازه ها می توان بحث آسیبشناسی ساخت و ساز را به دو بخش تفکیک نمود: 1- میزان اطمینان به طراحی سازه هایی که بر اساس مقررات ملی ساختمان صورت می گیرد و میزان توانایی آنها در مقابله با نیروی زلزله و اینکه اساسا تا چه میزان سازه هایی که با آخرین ویرایش مقررات ملی ساختمان طراحی می کنیم با فرضروشهای صحیح ساختمی تواند با هدفطراحی انطباق داشته باشد بدین معنا که چنانچه سازه ای را برای ساخت بر روی خاکمنطقه ای مشخصبا لرزه خیزی معین و با اختیار نمودن ضریب رفتارهای متناسب با سیستم باربر جانبی و با توجه به میزان اهمیت ساختمان به استناد مفاد مقررات ملی ساختمان طراحی و دقیقا مطابق نقشه ها و روشهای مورد تایید ساخته شوند آیا این ساختمان ها برای دوره بهره برداری تعیین شده ایمن هستند؟ 2- میزان انطباق روش های ساخت و ساز با طراحی های انجام شده، در این بخشمی توان مساله را بازتر نمود و این موضوع را از دو دیدگاه مورد بررسی قرار داد اول اینکه ضعف روشهای اجرایی ما کدام هستند و دوم اینکه طراحی های انجام شده تا چه میزان اجرایی هستند.در این مقاله در راستای بخشاول مطرح شده، دو سازه بتنی با سیستم دیوار برشی ساده و کوپله 10 و15 طبقه در دو حالتشکل پذیری متوسط و زیاد که بر اساس مقررات ملی ساختمان طراحی شدهاند با دستورالعمل بهسازی سازه های موجود Fema356 مورد ارزیابی قرار گرفته است تا میزان تطابق معیارها و طراحی انجام شده با آئین نامه معتبری همچون Fema 356 مشخصگردد.نتایج ارزیابی های انجام شده حاکی از آنست که تعدادی از اعضا سازه طراحی شده با آئین نامه های داخلی در روش تحلیل استاتیکی خطی جوابگوی معیارهای پذیرش دستورالعمل بهسازی نیستند اما در حالت کلی تطابق خوبی وجود دارد بدین معنی که سازه های طراحی شده با آئین نامه های داخلی در مقایسه با روش های طراحی براساس Fema 356 دچار ضعف نیستند

بهسازی لرزه ای، تحلیل استاتیکی و دینامیکی، شکل پذیری زیاد و متوسط، معیار پذیرش، دیواربرشی ساده و کوپله