رامین مهراد - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران- سازه، گروه عمران، واحد بندرعباس، دانشگاه آزاد اسلامی، بندرعباس، ایران
سید طاها طباطبایی عقدا - عضو هیات علمی مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی واحد خلیج فارس (بندرعباس)، ایران
هادی بلوکی پورساحلی - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران- سازه، گروه عمران، واحد بندرعباس، دانشگاه آزاد اسلامی، بندرعباس، ایران

امروزه با توجه به حجم ساخت و ساز در کشور و به دنبال زیان های جانی و مالی گسترده در اثر حوادث طبیعی همچون زلزله، استفاده از مصالح و روش های نوین جهت افزایش کیفیت، عمر مفید و دوام سازه ها و کاهش هزینه های ساخت ضرورتی انکارناپذیر است. در مواردی مانند پایه پل ها، ستون های طبقات پایین ساختمان های بلند و... عملا ویبره کردن بتن غیرممکن است. برای رفع این مشکل باید از بتن خودمتراکم استفاده شود که باعث تراکم کامل بتن شده و سرعت بتن ریزی افزایش می یابد. این نوع بتن با استفاده از فوق روان کننده ها و مواد افزودنی دیگر تولید می شود. در بتن خودمتراکم به خاطر نیاز به حجم خمیر بیشتر در طرح مخلوط، استفاده از عیارهای زیاد سیمان مرسوم هست و گاهی این افزایش میزان سیمان؛ باعث عبور از مقدار بهینه مصرف سیمان می گردد که برخلاف تصور عموم، با افزایش هزینه و مصرف سیمان بیشتر، کاهش مقاومت فشاری را نیز به دنبال دارد. همچنین استفاده بیش از حد سیمان سبب افزایش تولید گازهای گلخانه ای شده و باعث آلودگی محیط زیست می گردد. به منظور بررسی خصوصیات بتن خودمتراکم الیافی تازه از آزمایش های جریان اسلامپ، جعبه L شکل و U شکل و حلقه J و قیف V استفاده گردیده است و نتایج حاصل از آزمایش های ریولوژی بتن خودمتراکم الیافی تازه به صورت جدول و نمودار ارایه گردیده است.

بتن خودمتراکم، بتن الیافی، پارا آرامید، بتن