غلامعلی قاسمی - دانشیار آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
نرگس شیبانی - کارشناس اداره ورزش و جوانان شهرستان اصفهان، اصفهان، ایران.
مهدی قادریان - دانشجوی دکتری آسیب شناسی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

زمینه و هدف: در سال­ های اخیر استفاده از تمرینات تراباند به دلیل هزینه پایین، نیاز به فضای کم و ایمن بودن، در توانبخشی مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر 12 هفته تمرین تراباند بر وضعیت زانو، زاویه Q و تعادل ایستا و پویای دانش آموزان مبتلا به پای پرانتزی بود. روش تحقیق: 30 دانش آموز دختر دوره متوسطه اول مبتلا به زاتوی پرانتزی به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه 15 نفری تجربی (سن 1/6±14/01 سال، قد 0/12±1/57 متر و وزن 9/7±50/3 کیلوگرم) و کنترل (سن 1/6±14/06 سال، قد 0/18±1/56 متر و وزن 11/3±50/03 کیلوگرم) وارد مطالعه شدند. فاصله بین زانو­ها، زاویه Q، تعادل ایستا و تعادل پویای آزمودنی­ ها به ترتیب توسط کولیس، گونیامتر، آزمون لک لک و آزمون Y اندازه­ گیری شد. آزمودنی­ های گروه تجربی به مدت 12 هفته، هفته­ ای 3 جلسه و در هر جلسه 60 دقیقه به تمرین پرداختند. جهت تجزیه و تحلیل آماری داده ها از تحلیل واریانس ترکیبی در بسته آماری SPSS نسخه 22 استفاده شد (0/05> P). یافته ­ها: پس از دوره تمرینی، کاهش معنی داری در فاصله بین زانو­ها (0/001=p) و افزایش معنی­ داری در زاویه Q (p=0/04)، تعادل ایستا (0/001=p) و تعادل پویا در جهت قدامی (0/001=p)، خلفی داخلی (0/002=p) و خلفی خارجی (0/003=p) دیده شد. نتیجه ­گیری: با توجه به نتایج حاصل می­ توان اذعان نمود که تمرینات تراباند مربوط به پروتکل تمرینی ارائه شده در تحقیق حاضر بر بهبود زانوی پرانتزی، زاویه Q و تعادل دانش آموزان مبتلا به زانوی پرانتزی موثر بوده است.

تراباند, زانوی پرانتزی, زاویه Q, تعادل ایستا و پویا