سمانه کاظمی - دانش آموخته کارشناسی ارشد آبیاری و زهکشی، دانشکده مهندسی علوم آب، دانشگاه شهید چمران اهواز.
سعید برومندنسب - استاد دانشکده مهندسی علوم آب، دانشگاه شهید چمران اهواز
زهرا ایزدپناه - استادیار دانشکده مهندسی علوم آب، دانشگاه شهید چمران اهواز

دقت در طراحی و مدیریت صحیح سیستم­های آبیاری بارانی از عوامل مهم در توسعه و بهبود آن­هاست. بنابراین در این پژوهش، به بررسی نحوه­ی طراحی، اجرا و بهره­برداری از سیستم­های آبیاری بارانی کلاسیک ثابت با آب­پاش متحرک در شهرستان اقلید در فارس پرداخته شد. برای این منظور، هشت سیستم به­عنوان نمونه انتخاب شد. برای ارزیابی این سیستم­ها از معیار­های ضریب یکنواختی کریستیانسن(CU)، یکنواختی توزیع(DU)،بازده پتانسیلکاربرد در ربع پایین (PELQ)، بازده واقعی کاربرد در ربع پایین (AELQ)،بازده کاربرد (Ea)، بازده ترکیبی (Ec)، تلفات تبخیر و بادبردگی (WDEL) و تلفات نفوذ عمقی (DP) استفاده شد. مقادیر متوسط شاخص­های CU، DU، PELQ، AELQ، Ea، Ec،WDEL و DP به­ترتیب برابر 37/73، 82/61، 51/54، 31/52، 50، 1/82، 84/12 و 32/5  درصد به­دست آمد. نتایج این تحقیق بیانگر این بود که دلیل پایین بودن PELQ وAELQ مشکلات مربوط به طراحی و بهره­برداری است. بر­اساس نتایج، می­توان با کاهش فواصل آب­پاش­ها، تنظیم فشار و عدم استفاده از تعداد زیاد آب­پاش به­طور هم­زمان، یکنواختی توزیع را افزایش داد. هم­چنین با کاهش مدت زمان آبیاری، تلفات آبیاری کاهش و بازده ترکیبی و بازده کاربرد آب در سیستم افزایش می­­یابد.

اقلید, بازده پتانسیل کاربرد, ضریب یکنواختی کریستیانسن