محدثه رمضانی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب
حسین اسکندری صدق - کارشناسی ارشد مدیریت، دانشگاه دافوس آجا

مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر سازگاری زناشویی انجام شد. روش پژوهشی نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان متاهل شهر تهران در سال 1397 بودند. تعداد 30 نفر از زنان متاهل به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند و پرسشنامه سازگاری زناشویی را قبل و بعد از مداخله تکمیل و گروه آزمایش، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را طی 8 جلسه 90 دقیقه ای و در طی 4 هفته دریافت کردند و گروه گواه این آموزش را دریافت نکردند. نتایج نشان داد که بین نمرات پسآزمون و پیشآزمون گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل، تفاوت معناداری در متغیر سازگاری زناشویی وجود دارد؛ بنابراین نتایج پژوهش بیانگر تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سازگاری زناشویی زنان متاهل بود.

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT)، سازگاری زناشویی، زنان متاهل