مهدی سلیمی - استادیار مدیریت ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
فرناز قدیریان مارنانی - دانشجوی دکترای مدیریت ورزشی، دانشگاه فرهنگیان، اصفهان، ایران
زهره آخوندمکه ای - هیات علمی روانشناسی و مشاوره، دانشگاه فرهنگیان، اصفهان، ایران

امروزه در ایران مکان یابی برای ساخت اماکن ورزشی، بیشتر به صورت سنتی و سلیقه ای انجام می شود که در بسیاری از موارد به دلیل پیش بینی نشدن مسائل ضروری باعث عدم بهره وری مناسب و اتلاف بودجه های هنگفتی می شود. هدف پژوهش حاضر ارائه الگوهای علمی و عملی به منظور یافتن بهترین اراضی برای ساخت انواع اماکن ورزشی بود که در این الگوها، به معیارهای توزیع فضایی عادلانه اماکن، امنیت و سلامتی بیشتر و دسترسی آسان تر شهروندان، سازگاری مکان ورزشی با سایر عناصر شهری و حداکثر مطلوبیت و کارایی توجه شد. در این تحقیق بخش جنوبی شهر اصفهان (دو منطقه 5 و (6 با مساحتی برابر 12500 هکتار و بافت متراکم شهری به عنوان نمونه مطالعاتی در نظر گرفته شد. برای الگوسازی از فن آوری GIS استفاده شد که بر اساس آن، داده های مکانی و توصیفی گردآوری، پایگاه اطلاعاتی تشکیل و برای هر معیار نقشه ای تهیه گردید. نهایتا با جمع بندی نقشه ها، اراضی محدوده به 5 طیف با درجه مطلوبیت بسیار مناسب، مناسب، متوسط، نامناسب و بسیار نامناسب، برای ساخت انواع اماکن ورزشی تقسیم شد. پس از مشاهده میدانی از این اراضی مشخص گردید که آنها در مناطقی قرار داشتند که مسیرهای ارتباطی، تراکم جمعیتی و عناصر شهری سازگار نسبت به عناصر شهری ناسازگار در مقایسه با سایر مناطق بیشتر و تراکم اماکن ورزشی هم نوع کمتر بود.

اولویت بندی اراضی شهری، اماکن ورزشی، سیستم اطلاعات جغرافیایی.