امیر باقری مصلح آبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران
عباسعلی علی اکبری بیدختی - استاد موسسه ژ وفیزیک دانشگاه تهران
مریم قرایلو - استادیار موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران

حضور ذرات گرد و خاک در جو نقش مهمی را در گرمایش زمین ایفا می کنند. وجود کویرها و مناطق بیابانی زیاد در ایرانموجب شده است ذرات خاکرس فراوانی وارد جو شوند. یا به طور کلیتر اغلب مناطق خاورمیانه خشک و منبع این گونه هواویزهامیباشند که میتوانند بر روی سپیدایی ابرها و همچنین بارش این مناطق تاثیر گذار باشند. تاثیر غیر مستقیم ذرات خاکرسبه صورت هسته های میعان ابر می تواند توزیع اندازه قطرک ها را تحت شعاع قرار دهد به نحویکه حضور قطرک های بزرگتر درمیان قطرک های کوچکتر می تواند احتمال فرایند بارش را افزایش دهد. هرچند از تاثیر اثرهای تلاطمی درونابر نیز نمی توانچشم پوشی کرد. از خاک رس دشت کویر نمونه برداری شده است و با تشکیل ابر مصنوعی از طریق انبساط شبه بی دررو درآزمایشگاه، تاثیراتی که این ذرات بر روی ابر می گذارند بررسی شده است. نتایج نشان می دهد که با تزریق ذرات خاکرس با غلظتکم میزان سپیدایی ابر نسبت به شرایطی که هواویزهای زمینه در محفظه ابر وجود دارد کاهش می یابد و می تواند تاثیر مثبتیبر روی بارش داشته باشد. همچنین با تزریق غلظت زیاد ذرات خاکرس به درون محفظه، سپیدایی ابر نسبت به دو حالت قبلافزایش پیدا می کند که دلیلش افزایش غلظت قطرک ها می باشد و توزیع اندازه قطرک ها نیز این موضوع را تایید می کند.

دشت کویر، خاکرس، سپیدایی، قطرک های ابر، مطالعه آزمایشگاهی