حسن نظری مجدر - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی و مدیریت منابع آب، دانشکده عمران، آب ومحیط زیست، دانشگاه شهید بهشتی، تهران
سیدسعید موسوی ندوشنی - استادیار گروه مدیریت منابع آب، دانشکده عمران، آب ومحیط زیست، دانشگاه شهید بهشتی، تهران
علی مریدی - استادیار گروه مدیریت منابع آب، دانشکده عمران، آب ومحیط زیست، دانشگاه شهید بهشتی، تهران

رودخانه هریرود از منابع اصلی آب ورودی به بخش هایی از مناطق شمال شرقی ایران و جنوب ترکمنستان و تامین کننده نیاز شرب وکشاورزی جمعیت زیادی از مردم است که به عنوان یکی از نگرانی های این دو کشور به لحاظ پایداری جریان ورودی تلقی میشده است.برنامه ریزی صحیح منابع آب در حوضه های مرزی به دلیل فقدان یا عدم دسترسی به اطلاعات هواشناسی و هیدرولوژی کشورهای همسایهبا سختی روبروست. در این مقاله با بهره گیری از مدل هیدرولوژیکی SWAT و مدل برنامه ریزی منابع آب WEAP سعی شده است تا بهبررسی اثر توسعه بالادست برکاهش منابع آب ورودی از حوضه مرزی هریرود به کشورهای ایران و ترکمنستان صورت پذیرد. بر اساسنتایج به دست آمده در صورت بهره برداری از سد سلما اطمینان پذیری حجمی و پایداری تامین آب کشاورزی کشورهای ایران وترکمنستان در حدود 50 درصد تقلیل مییابد همچنین احداث سد سلما تامین نیازهای زیست محیطی در پائین دست سد دوستی را باچالش جدی روبرو خواهد کرد. این موضوع ضرورت برقراری دیپلماسی آب بین کشورهای ایران، افغانستان و ترکمنستان را دوچندان می-کند. در صورت ادامه روند فعلی چالش های جدی اجتماعی در دشت سرخس ناشی از عدم امکان تامین آب ایجاد خواهد شد. همچنینبرای تامین آب شرب مشهد می بایستی منابع تامین با اطمینان پذیری بیشتر شناسایی شود.

حوضه آبریز سد دوستی، رودخانه مرزی، مدل هیدرولوژیکی، مدل برنامه ریزی منابع آب