علیشیر طاهری - گروه مدیریت دولتی ، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد لارستان، لارستان، ایران
آسیه خرم دل - گروه مدیریت دولتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد لارستان، لارستان، ایران
سعید خلیلیان فرد - گروه مدیریت دولتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد لارستان، لارستان، ایران

در سال های اخیر رشدی فزاینده ای در تحقیقات مرتبط با یادگیری سازمانی مشاهده می شود. اما همانطور که یادگیری در سازمان ها بیشتر می شود و سیستم های حافظه در سازمان ها در به خاطرسپردن و حفظ دانش، کارآمدتر می شوند و چالش ها و موانع بیشتری در اداره کردن دانش نیز پدید می آیند. در عصری که وجود دانش به عنوان ضرورت مطرح می شود، سازمان هایی که یادگیری را در اولویت چشم اندازهای خود قرار می دهند نسبت به سایرین دارای مزیت خواهند بود، اما گاهی وجود فراموشی نیز در سازمان الزامی به نظر می رسد به گونه ای که این دو موضوع مهم به شکل همزمان بکارگرفته می شود. لذا سازمان باید بتواند در برخی از موقعیت ها، دانش سازمانی خود را آگاهانه کنار بگذارد و دانش جدیدی را جایگزین نماید که این بخش نیز فراموشی سازمانی نامیده می شود. با وجود اهمیت این موضوع، دانش و چگونگی حذف دانش ناخواسته در سازمان ها کمتر مورد مطالعه قرار گرفته است، در حالی که این فرآیند ممکن است به طور طبیعی رخ دهد. در حقیقت سازمان ها باید به دنبال خلق فرآیندهایی باشند که نه تنها برای یادگیری و نگهداری از آنچه مهم است ضروری است بلکه برای فراموشی و اجتناب از آنچه مهم نیست، نیز لازم باشد. از آن جایی که فراموشی سازمانی عامل مهمی در ایجاد تغییرات سازمانی و فرایند یادگیری است و همچنین فراموشی نقش مهمی در پیوند دادن فرایندهای یادگیری سازمانی و به دنبال آن کارایی نیروی انسانی دارد. در نتیجه توجه ویژه به موضوع فراموشی سازمانی در سازمان ها امری مهم و ضروری است

فراموشی سازمانی، مدیریت دانش، کارایی، اثربخشی، نیروی انسانی