ارزیابی مدلهای ضریب تبخیر تشت برای برآورد تبخیر و تعرق گیاه مرجع در یک اقلیم بیابانی

داده های با دقت مناسب تبخیر و تعرق گیاه مرجع (ET0) برای طراحی پروژه های منابع آب و برنامه ریزی آبیاری در کشاورزی ضروری است. استفاده از داده های تبخیر تشت به علت سادگی و در دسترس بودن به صورت گستردهای برای برآورد ET0 مورد استفاده قرار گرفته است. تبدیل داده های تشت به تبخیر و تعرق گیاه مرجع به تعیین ضریبی به نام ضریب تشت (Kp) متکی میباشد. تاکنون مدل های مختلفی برای تعیین Kp توسعه یافته است. با توجه به اینکه دقت این مدلها در شرایط اقلیمی مختلف متفاوت میباشد، در این مطالعه کارایی داده های تشت تبخیر کلاس A و هفت روش متداول در تعیین Kp نسبت به روش پنمن-مانتیس فائو برای شهر کرمان با اقلیم بیابانی مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور داده های روزانه تبخیر تشت در سالهای آماری 2014-2003 و برخی پارامترهای هواشناسی مرتبط مورد استفاده قرار گرفت. مقایسه ضریب تعیین، ریشه میانگین مربعات خطا، راندمان نش ساتکلیف و خطای میانگین تقریبی مدلها نشان داد که تمام مدلهای مورد مطالعه منجر به بیش برآورد تبخیر و تعرق گیاه مرجع در شهر کرمان گردید. در کل مدل کونکا (1989) و معادله پیریرا و همکاران (1995) به ترتیب بهترین و بدترین دقت را در تعیین تبخیر و تعرق گیاه مرجع در اقلیم شهر کرمان داشتند.

کلیدواژه ها:

مدلهای ضریب تشت ، معادله پنمن- مانتیس فائو ، تبخیر و تعرق گیاه مرجع ، اقلیم بیابانی