بررسی رابطه رهبری معنوی با اثربخشی سازمانی با میانجیگری خودنظارتی (مورد مطالعه: موسسه مالی و اعتباری کاسپین شهر مشهد)

زمینه و هدف: در تحقیق حاضر به بررسی رابطه رهبری معنوی با اثربخشی سازمانی با میانجی گری خودنظارتی (مورد مطالعه: موسسه مالی و اعتباری کاسپین شهر مشهد) پرداخته شده است. روش: پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ روش، از نوع پیمایشی است . روش گردآوری داده ها در این تحقیق، میدانی و ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه است.جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه کارکنان موسسات مالی و اعتباری کاسپین شهر مشهد می باشد که نمونه آماری براساس جدول مورگان و به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری شامل سه پرسشنامه رهبری معنوی فرای (2003)، پرسشنامه اثربخشی سازمانی حسنی (1390) ، پرسشنامه خودنظارتی بود که پایایی این پرسشنامه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 0/9، 0/89 و 0/85 به دست آمد. یافته ها: تجزیه وتحلیل داده ها در دو بخش آمار توصیفی و استنباطی با کمک نرم افزار SPSS و Amosانجام پذیرفت. نتیجه گیری: نتایج نشان داد کلیه مولفه های رهبری معنوی بر اثربخشی سازمانی تاثیر مستقیم و معنادار دارد و خود نظارتی تنها برای مولفه های چشمانداز، نوعدوستی و عضویت در رهبری معنوی با اثربخشی سازمانی نقش میانجی را داراست.

کلیدواژه ها:

رهبری معنوی ، اثربخشی سازمانی ، خودنظارتی