پهنه بندی خطر لرزه خیزی با استفاده از رهیافت تعیینی (مطالعه موردی: شهرستان سمنان)

در پژوهش حاضر با کمک تکنیک های سامانه اطلاعات جغرافیایی و تصاویر ماهواره ای با استفاده از رهیافت تعیینی به تعیین مناطق پرخطر لرزه خیز پرداخته شده است. به همین منظور گسل های منفرد و سامانه های گسلی مهم موجود در منطقه ابتدا به کمک تکنیکهای سنجش از دور، روی تصاویر ماهوارهای لندست 8 شناسایی شدند. سپس بهمنظور تدقیق و تطابق تصاویر ماهواره ای با واقعیات زمینی تصحیحات رادیومتریک و هندسی سه بعدی بر روی آن ها انجام گرفت. عکس های هوایی مورد نظر با تصاویر نرم افزار Google Earth و نقشههای زمینشناسی، مطابقت داده شد و مدل لرزهزمینساختی برای منطقه مورد مطالعه، استخراج گردید. در گام بعدی با توجه به ویژگیهای زمین شناسی و تکتونیکی منطقه به قطعه بندی زمین شناختی و لرزهای منطقه مورد مطالعه پرداخته شد و سازوکار گسلها مشخص شدند و نقشه رقومی گسلها در محیط نرم افزار Arc GIS تهیه شد. سپس با استفاده از معادلات تجربی معتبر، بیشینه بزرگای مورد انتظار گسلهای اصلی منطقه محاسبه و میانگین گیری انجام شد. در نهایت با انتخاب چند رابطه کاهندگی معتبر بیشینه شتاب افقی و قایم زمین لرزه برای منطقه مورد مطالعه، با رهیافت تعینی، محاسبه شده و میانگین مقادیر محاسبه شده بهعنوان بیشینه شتاب زمین مربوط به هر گسل، برای تحلیل خطر منطقه مورد مطالعه استفاده شد. همچنین نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد مناطق با پتانسیل خطرپذیری کم، دارای خطر متوسط، خطرپذیری بالا و مناطق با خطرپذیری بسیار بالا بهترتیب، 17/45، 24/81، 33/62 و 24/10 درصد از مساحت منطقه مورد مطالعه را تشکیل میدهند.

کلیدواژه ها:

زلزله ، سامانه اطلاعات جغرافیایی ، روش قطعی