تاثیر باکتری افزاینده رشد به همراه کود پتاسیم بر اجزای عملکرد برنج (رقم ’ طارم هاشمی ‘)

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر باکتری افزاینده رشد Enterobacter sp. بر عملکرد و اجزای عملکرد برنج (رقم ’طارمهاشمی ‘) در سطوح مختلف کود پتاسیم انجام شد. آزمایش به صورت کرتهای خردشده در قالب طرح بلوک های کاملتصادفی با سه تکرار اجرا گردید. شش سطح کود سولفات پتاسیم (0، 25، 50، 75، 100 و 125 کیلوگرم در هکتار) بهعنوان کرت اصلی و روش های کاربرد باکتری در چهار سطح (شاهد، تلقیح بذر در خزانه، تلقیح نشاء و تلقیح توام نشاء وخزانه) به عنوان کرت فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که تمامی صفات مورد بررسی (عملکرد دانه، تعدادخوشه، طول خوشه، تعداد دانه کل در خوشه، تعداد دانه پر و پوک در خوشه و وزن هزار دانه) به طور معنی داری تحت تاثیر سطوح مختلف کود پتاسیم قرار گرفتند. تیمار تلقیح بذر و ریشه به صورت ترکیبی از طریق افزایش 13/9 درصدی تعداد خوشه، 3/6 درصدی تعداد دانه پر، 3/5 درصدی وزن هزار دانه و کاهش حدود 60 درصدی تعداد دانه پوک در خوشه بالاترین عملکرد دانه (19/8 درصد بیشتر) نسبت به شاهد (بدون تلقیح) را تولید نمود. بعد از این تیمار به ترتیب تیمار تلقیح بذر در خزانه و تلقیح ریشه در زمان نشاءکاری قرار داشتند که از لحاظ آماری بین این تیمارها اختلافمعنی داری وجود نداشت. در مجموع، تیمار ترکیبی (تلقیح بذر در خزانه و ریشه گیاهچه در زمان نشاءکاری)، به همراهمصرف 100 کیلوگرم در هکتار کود سولفات پتاسیم را می توان به عنوان بهترین تیمار برای این منطقه پیشنهاد نمود.

کلیدواژه ها:

اجزای عملکرد ، باکتری افزایند رشد ، برنج ، پتاسیم