اثر افزودن بایوچار ( زغال زیستی ) بر انتشار N2O و CO2 از خاک غرقاب

بایوچار ( زغال زیستی ) محصولی از تغییر گرمایی و شیمیایی مواد آلی در غیاب اکسیژن ( پیرولایسیس ) است. بایوچار می تواند به عنوان یک اصلاح کننده خاک برای بهبود کیفیت محصولات استفاده شود. استفاده از بایوچار می تواند، حاصلخیزی خاک و تولید را بهبود بخشد و باعث کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و کاهش تجزیه کربن می شود. هدف از انجام این مطالعه مشاهده ی تأثیرات بایوچار تهیه شده از کاه و کلش برنج در شرایط خاص آزمایشی بر انتشار برخی از گازهای گلخانه ای از جمله کربن دی اکسید و نیتروز اکسید بود. پس از تهیه نمونه خاک و بابوچار و کاه و کلش برنج آنها را در ظروف مناسب مخلوط کردیم، هیچ گونه تبادل گازی بین محیط و داخل ظروف صورت نگرفت. به منظور اندازه گیری مقدار انتشار کربن دی اکسید و نیتروز اکسید در طول زمان، در طی 1-3-7-15-30-45 و 60 روز پس از شروع آزمایش نمونه هایی از گاز موجود در ظرف توسط سرنگ مخصوص برداشته شد و مقدار CO2 و N2O آن را به وسیله ی دستگاه گاز کروماتوگافی (GC) اندازه گیری شد. نتیجه این پژوهش پس از بررسی آماری داده ها مطابق با اهداف آزمایش بود. fi این صورت که افزایش بایوچار به خاک باعث کاهش معنی دار انتشار CO2 و N2O شد. اما افزودن کاه و ک لش برنج تأثیری بر روی انتشار گازها نداشت و مقدار انشتار گاز به خصوص گاز N2O با تیمار شاهد برابری می کرد.

کلیدواژه ها:

بایوچار ، گرم شدن جهانی ، گازهای گلخانه ای ، کاه و کلش برنج