ارزیابی روش آبیاری تناوبی و غرقابی در گیاهچه های خو گرفته با خشکی بر برخی صفات زراعی و مصرف آب در ارقام برنج

از جمله راهکارها وتکنولوژی های که نقش مهمی در کاهش مصرف آب و افزایش راندمان آن در کشاورزی دارد مقاوم کردن گیاه در مراحل اولیه رشد و استفاده از روش های مناسب آبیاری می باشد. تولید برنج به روش مرسوم و غرقابی همراه با کشت ارقام بومی منجر به افزایش استفاده از آب های سطحی و زیرزمینی در شالیزارهای مناطق مختلف ایران و در نتیجه محدودیت تولید پایدار برنج در آینده خواهد شد. به منظور بهره وری بیشتر از منابع آبی، آزمایشی به صورت گلدانی با استفاده از زنوتیپ های متحمل به تنش خشکی با سه فاکتور آبیاری ( یک روز در میان و هر هفته یکبار)، رقم ( طارم، هنبوری قرمز، لاین های 8616 و AR8)، تنش در مرحله گیاهچه ای و شاهد بدون تنش در قالب طرح اسپلیت فاکتوریل بررسی گردید. نتایج آزمایش نشان داد که لاین AR8 با عملکرد 36/6 و لاین 8616 با عملکرد 31/3 گرم در بوته با روش آبیاری تناوبی به ترتیب با کمترین مصرف آب به مقدار 2 و 1/5 لیتر به ازای هر گرم تولید، بیشترین راندمان مصرف آب به مقدار 54 و 65/6 درصد را به خود اختصاص دادند. اثر متقابل سه گانه تیمارها نشان می دهد که لاین 8616 با تیمار آبیاری متناوب و گیاهچه بدون تنش، با راندمان مصرف آب 75/7 درصد و با عملکرد 75/7 گرم در هر گلدان همراه با لاین AR8 با آبیاری دائم و تیمار تنش در مرحله گیاهچه و با راندمان مصرف آب 71/8 درصد و با عملکرد 96/2 گرم در گلدان بهترین تیمارها از نظر راندمان مصرف آب برگزیده شدند.

کلیدواژه ها:

برنج ، بهره وری آب ، تحمل به خشکی ، دوره رشد ، راندمان مصرف آب ، عملکرد ، مقاوم سازی