ارزیابی ژنوتیپ های گندم نان در شرایط تنش خشکی انتهای فصل با استفاده از شاخص های تحمل و حساسیت به تنش

به منظور مطالعه ی واکنش شانزده ژنوتیپ گندم نان به تنش خشکی انتهای فصل، پژوهشی مزرعه ای در سال های 1391-92 و -93 1392 در منطقه ی داراب استان فارس در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار به اجرا درآمد. تنش خشکی پس از مرحله ی گل دهی شروع و تا مرحله ی رسیدگی فیزیولوژیک ادامه یافت. نتایج نشان داد که در شرایط مطلوب رطوبتی، بیشترین و کمترین عملکرد دانه به ترتیب مربوط به ژنوتیپ Bow s /Cm34798/3/snb…) 2 )(و 8418کیلوگرم در هکتار) و ژنوتیپ 16( Chen/EAegilops Squarrosa Taus)//Bcn/3/Vee#7…)(و 6999کیلوگرم در هکتار) بود. تنش خشکی سبب کاهش عملکرد دانه در همه ی ژنوتیپ ها شد. در شرایط تنش خشکی ژنوتیپ شماره Chen/EAegilops Squarrosa ) 16 (Taus)//Bcn/3/Vee#7… بیشترین عملکرد دانه و ژنوتیپ شماره (Snb s //Emu s /Tjb84-1543/3/Azadi )12 کمترین عملکرد دانه را داشتند. با توجه به اینکه شاخص های SSI و Tol هبستگی بالایی را با عملکرد دانه در شرایط مطلوب و تنش خشکی داشتند، به عنوان شاخص های مناسب برای انتخاب ژنوتیپ های متحمل به خشکی تعیین شدند

کلیدواژه ها:

گندم ، عملکرد دانه ، تنش خشکی ، شاخص های تحمل و حساسیت به تنش خشکی