بررسی عملکرد در مورد اقدامات پیشگیری کننده از واریس عروقی اندام تحتانی در پرسنل اتاق عمل بیمارستان های آموزشی شهر اهواز در سال 1397

سابقه و هدف: پرستاران شاغل در اتاق عمل بسیار مستعد ابتلا به واریس عروق اندام تحتانی هستند، آسیب وارده به این گروه می تواند سبب اختلال در ارایه خدمات شود. این گونه آسیب ها می تواند منجر به خروج زودرس نیروی کار از سیستم بهداشتی و درمانی و همچنین اتلاف مضاعف منابع اقتصادی جهت درمان آن ها از طرف فرد و جامعه شود لذا با توجه به اهمیت شناسایی عوامل خطر زا در پرسنل درمان به خصوص پرسنل اتاق عمل، این مطالعه با هدف تعیین میزان عملکرد در مورد اقدامات پیشگیری کننده از واریس عروقی اندام تحتانی در پرسنل اتاق عمل بیمارستان های آموزشی شهر اهواز در سال 1397 انجام شد. مواد و روش ها: در این پژوهش توصیفی مقطعی کلیه پرسنل پرستاری و اتاق عمل شاغل در اتاق های عمل بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اهواز به روش سرشماری مورد مطالعه قرار گرفتند. معیارهای ورود شامل پرسنل اتاق عمل شاغل در این مراکز که رضایت آگاهانه جهت ورود به مطالعه داشتند. ابزار گرداوری داده ها پرسش نامه استاندارد بررسی میزان عملکرد پرسنل اتاق عمل از واریس اندام تحتانی با روایی صوری و ضریب آلفای کرونباخ 73/0 بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار 20 SPSS و آزمون های آماری t مستقل، آنوا و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد. یافته ها: در این مطالعه 145 پرسنل با میانگین سنی 6/39±31/45 وارد مطالعه گردیدند. از این تعداد 81/2 درصد مونث و بقیه مذکر، 39/9 درصد مجرد و بقیه متاهل و 16/4 درصد شیفت ثابت بودند. همچنین 71/8 درصد بیشتر وقت کاری در اتاق عمل در وضعیت ایستاده، 6/7 درصدسابقه واریس و 30/9 درصد سابقه شرکت در دوره های آموزشی مرتبط داشتند. همچنین میانگین سابقه کار در اتاق عمل این افراد 77/5±8/13 بود. میانگین نمره عملکرد این افراد 7/13±37/07 بوده که نشان دهنده عملکرد خوب در خصوص واریس می باشد. 0/7 درصد افراد عملکرد ضعیف، 0/36 درصد عملکرد متوسط وبقیه عملکرد خوب داشتند. افرادی که در محل کار بیشتر بصورت نشسته بودند به صورت آماری معنی داری عملکرد بهتری نسبت به سایرین داشتند (p<0/05). اما بین میانگین نمرات عملکرد و تاهل، نوع شیفت، شرکت در دوره های آموزشی، سابقه واریس، جنس، سطح تحصیلات، رابطه آماری معنی داری مشاهده نشد (0/05عملکرد و سابقه کار در اتاق عمل همبستگی مستقیم و غیرمعنی دارآماری وجود داشت (p=0/44) (r=0/06). نتیجه گیری: نتایج حاکی از عملکرد خوب این افراد در خصوص واریس بوده لذا بنظر می رسد آموزش های ارایه شده موثر و مناسب در خصوص عوامل ایجاد و تشدید کننده واریس و محیط جهت جلوگیری از واریس اندام تحتانی نقش مهمی ایفا می کند. باتوجه به محدودیت مطالعه در بررسی سایر پرسنل و پرسنل اتاق عمل در سایر شهرها، به منظور بدست آوردن اطلاعات جامع تر، مطالعات تکمیلی ضروری است.

کلیدواژه ها:

عملکرد ، واریس ، پرسنل اتاق عمل ، پرستاران