بررسی اپیدمیولوژی و نحوه برخورد با بیماران مبتلا به سرگیجه در اورژانس بیمارستان ولیعصر اراک از فروردین 92 تا فروردین 94

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 693

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

AMSMED19_326

تاریخ نمایه سازی: 1 دی 1397

چکیده مقاله:

سابقه و هدف:سرگیجه به عنوان اختلالی شایع، علایمی مشابه با بسیاری از ضایعات سیستم عصبی مرکزی که می تواند مستقیما زندگی بیمار را تهدید کند، دارد. با توجه به شیوع بالای سرگیجه و به دلیل اینکه میزان موفقیت آمیز بودن انواع درمان ها در بیماران مبتلا به سرگیجه در مطالعات گوناگون متفاوت گزارش شده است. در این مطالعه به بررسی اپیدمیولوژی و نحوه برخورد با بیماران مبتلا به سرگیجه مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان ولیعصر اراک پرداخته شد. مواد و روش ها:در این مطالعه مقطعی توصیفی تحلیلی،از مجموع 3279 بیمار مبتلا به سرگیجه مراجعه کننده با روش سرشماری، پرونده 402 بیمار مبتلا بستری در بیمارستان ولیعصر(عج) اراک در بازه زمانی فروردین 92 تا فروردین 94 که معیارهای لازم (از جمله تایید قطعی سرگیجه در بیمار، توانایی بیمار برای پاسخ به سوالات، عدم ابتلا بیمار به مشکلات اعصاب و روان، عدم سابقه اعتیاد به مواد مخدر و کامل و خوانا بودن اطلاعات موجود در پرونده) را داشتند با استفاده از پرسشنامه مربوطه شامل مشخصات دموگرافیک، اپیدمیولوژیک، علایم بالینی، اقدامات تشخیصی و درمانی انجام گرفته و اطلاعات مربوط به بستری شدن بیمار، بررسی شده و نهایتا داده های جمع آوری شده با نرم افزار SPSS ویرایش 16 و آمار توصیفی و آزمون های t-test وchi-square تجزیه تحلیل آماری شد (درجه معنی داری p<0/05 در نظر گرفته شد). یافته ها: از 402 بیمار مورد بررسی با میانگین سنی 17/07±58/32 سال ) در مجموع 235 زن (%58/50) و 167 مرد (%41/50)، نتایج مطالعه ما نشان داد کمتر از 10 درصد بیماران بستری شده مبتلا به سرگیجه مرکزی بوده و از کل بیمارانی که برای آنها CT اسکن و یا MRI مغزی در خواست شده بود حدود 97 درصد دارای نتیجه نرمال بودند. نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که در بیماران مبتلا به سرگیجه انجام اقدامات تشخیصی و درمانی اضافی و تحمیل هزینه های سنگین به بیمار خیلی مورد نیاز نبوده و بسیاری از شرایط از قبیل سرگیجه وضعیتی را می توان به طور موفقیت آمیزی بدون ارجاع به سایر متخصصین و انجام اقدامات پاراکلینیکی با موفقیت درمان نمود و به نظر می رسد کمبود نیروی انسانی در برخورد با بیماران در اورژانس سبب عدم انجام معاینات کامل نورولوژیک و روی آوردن به پاراکلینیک های پر هزینه و پرعارضه مثل سی تی اسکن باشد.

نویسندگان

سیده فرزانه جعفری

کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران.

عبدالقادر پاک نیت

گروه طب اورژانس، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران.

سپیده طهماسبی

گروه طب اورژانس، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران.

مهدی هرورانی

گروه پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران.