بررسی اثر آلودگی هوای محیطی شهر اهواز بر مرگ تنفسی روزانه با استفاده از مدل جمعی تعمیم یافته بین سالهای -1387 1395

زمینه و هدف: اهواز در سالهای گذشته به طور فزایندهای سطوح شدید آلودگی هوا را تجربه کرده است. با این حال مطالعات در مورد اثرات بهداشتی آلودگی هوای محیطی در اهواز همچنان محدود است. این مطالعه به بررسی اثرات کوتاهمدت آلودگی هوا بر مرگ و میر تنفسی در اهواز میپردازد. مواد و روشها: در این مطالعه اثر روزانه هفت آلاینده NO، NO2، O3، CO، SO2،PM10 و PM2/5 که اطلاعات آنها از سازمان حفاظت محیط زیست اهواز جمع آوری شده بودند بررسی شد. داده های مرگ هم از معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز جمع آوری شدند. به کمک تجزیه و تحلیل رگرسیون نیم پارامتری با استفاده از مدل جمعی تعمیمیافته شبه پواسون، ضرائب آلاینده ها در تاخیرهای صفر تا شش روز و در سطح پنج درصد برآورد شد. میزان خطر افزایشیافته مرگ روزانه حاصل از ده واحد افزایش در آلاینده ها به غیر از CO (یک واحد) محاسبه شد. اثرات تکتک آلاینده ها به وسیله بسته mgcv نرمافزار R استخراج شد. یافته ها: طی 3288 روز مطالعه تعداد 2419 نفر مرگ ناشی از بیماریهای تنفسی با میانگین روزانه 0/74 و انحراف معیار 0/93 در اهواز رخ داد. نتایج، ارتباط مثبت و معنیدار آماری مرگ تنفسی با منو اکسید نیتروژن را نشان داد. در طول دوره مطالعه (1395-1387) ده واحد افزایش در غلظت روزانه NO با (%95 CI: 0/9-3/%43) ER=2/16% افزایش در میزان مرگ تنفسی کل افراد جامعه مرتبط شده است. بالاترین میزان خطر افزایشیافته در هفت روز تاخیر % 2/16 است که در تاخیر پنجم رخ داد. بر اساس این مدل بین مرگ تنفسی و سایر آلاینده ها ارتباط معنیدار مستقیم وجود نداشت. نتیجه گیری: میزان مرگ و میر تنفسی افراد در اهواز با آلودگی هوا به طور مثبت و معنی-داری مرتبط است. بر اساس نتایج این مطالعه منو اکسید نیتروژن یکی از عوامل افزایش مرگ تنفسی است. کاهش آلودگی هوای محیطی میتواند در کاهش مرگ و میر ناشی از بیماریهای تنفسی و زندگی بهتر موثر باشد.

کلیدواژه ها:

آلودگی هوا ، مدل جمعی تعمیم یافته ، مرگ ، بیماری تنفسی ، اهواز