بررسی رابطه بین آلاینده های هوای شهر اهواز و مرگ قلبی-عروقی از سال 1387 تا 1395 با استفاده از مدل جمعی تعمیم-یافته

زمینه و هدف: مطالعات اخیر ارتباط بین آلاینده های هوا و میزان مرگ و میر روزانه را گزارش کرده اند. مطالعات مبتنی بر جمعیت در مناطق شهری در کشورهای مختلف جهان به بررسی این ارتباط پرداخته اند. هدف از این مطالعه تعیین رابطه بین آلاینده های محیطی و میزان مرگ و میر قلبی-عروقی روزانه در شهر اهواز است. مواد و روشها: در این مطالعه بومشناختی (اکولوژیک) اثرات آلودگی هوا بر مرگ و میر قلبی افراد جامعه بررسی شد. داده های آلودگی هوا از سازمان حفاظت محیط زیست و داده های مرگ و میر از معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز مورد بررسی قرار گرفتند. مدل جمعی تعمیم یافته به منظور تجزیه و تحلیل داده ها با تاخیرهای مختلف آلاینده های هوا تا 6 روز به کار برده شد. افزایش 10 واحدی در همه آلاینده ها بجزء 1) CO واحد) برای محاسبه خطر نسبی مرگها مورد استفاده قرار گرفت. اثرات تک تک آلاینده ها در بسته mgcv نرمافزار R محاسبه شد. یافته ها: طی سالهای 1387 تا 1395 تعداد 14195 مورد مرگ قلبی -عروقی با میانگین روزانه 4/32 و انحراف معیار 2/27 در اهواز رخ داد. بر اساس تجزیه و تحلیل مدل جمعی تعمیم یافته شبه پواسون در تاخیرهای مختلف صفر تا شش و در سطح پنج درصد آلاینده های NO، NO2، CO و PM2/5 با مرگ قلبی-عروقی بهطور مستقیم دارای رابطه معنیداری بودند. بیشترین خطر نسبی با مرگ قلبی را NO در تاخیر دوم با (%95 CI: 1/005-1/016) RR=1/011 داشت. قویترین رابطه NO2 با مرگ قلبی-عروقی در تاخیر سوم با خطر نسبی RR=1/005 و فاصله اطمینان %95 CI: 1/001-1/009 مشاهده شد. آلاینده های CO و PM2/5 به ترتیب دارای حداکثر خطر نسبی (%95 CI: 1/003-1/017) 1/01 در تاخیر یک، و نیز 1/001 (%95 CI: 1/0003-1/0024) در تاخیر شش بودند. بر اساس این مدل بین مرگ قلبی و آلاینده های O3، PM10 و SO2 ارتباط معنی دار مستقیم وجود نداشت. نتیجه گیری: اگرچه اثرات دیگر عوامل خطر اندازهگیری نشده را نمیتوان با اطمینان نادیده گرفت، این نتایج نشان میدهد که آلودگی هوا باعث افزایش میزان مرگ ومیر قلبی-عروقی در شهر اهواز میشود. کاهش آلودگی هوای محیطی شهر اهواز در کاهش مرگ و میر ناشی از بیماریهای قلبی موثر است.

کلیدواژه ها:

آلودگی هوا ، مدل جمعی تعمیم یافته ، مرگ ، بیماری قلبی-عروقی ، اهواز