پاسخ متغیرهای هموسیستئین پلاسما و شاخص آتروژنیک ( HDL-c ، TC ) به یک جلسه تمرین شنای استقامتی در موش های صحرایی

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 655

فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

APSMC02_002

تاریخ نمایه سازی: 6 آذر 1398

چکیده مقاله:

مقدمه و هدف: اخیرا عوامل خطرزای جدیدی برای بیماری های قلبی عروقی شناخته شده است که شامل سطوح هموسیستئین و پروتئین واکنشی C خون می باشد. با توجه به عدم اجماع کلی ازنقش ورزش بر سطوح هموسیستئین پلاسما، در این مطالعه، اثر یک جلسه تمرین شنای استقامتی بر سطوح هموسیستئین پلاسما و شاخص آتروژنیک موش های صحرایی بررسی شد. روش بررسی: تعداد 14 سر موش نر صحرایی ویستار با محدوده وزنی 20 ± 180 گرم به طور تصادفی و همسان از لحاظ وزن به دو گروه تجربی ( n=7 ) و کنترل ( n=7 ) تقسیم شدند. موش های گروه تجربی در پروتکل شنای استقامتی که شامل یک ساعت تمرین شنا به مدت 60 دقیقه بود، شرکت داده شدند. جلسات آشنایی حیوانات با تمرین شنا در طی 2 هفته اول انجام شد به نحوی که در طی این جلسات، مدت و شدت تمرین به تدریج افزایش یافت تا زمانی که موش ها توانستند با تحمل اضافه بار % 5 وزن خودشان، 60 دقیقه شنا کنند.خونگیری 24 ساعت بعد از انجام پروتکل فعالیت اصلی از موش های بی هوش به طور مستقیم از قلب و تا حداکثر مقدار ممکن صورت گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون T مستقل استفاده شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که در متغیر هموسیستئین بین دو گروه کنترل و تجربی تفاوت معناداری وجود دارد (P<0/05) اما در متغیرهای HDL-c ، TC بین دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد (P> 0/05). که نشان دهنده تاثیر تمرین استقامتی شنابر متغیر هموسیستئین می باشد. نتیجه گیری: در مجموع یافته های مطالعه حاضر نشان می دهد، یک جلسه تمرین شنای استقامتی طولانی مدت و با شدت کم می تواند تاثیر معناداری بر کاهش هموسیستئین و در نتیجه کاهش خطر بیماری های قلبی عروقی داشته باشد.

نویسندگان

احمد مزرعه

کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تهران، ایران

محمد رضا کردی

دانشیار دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، ایران

نسیم علیمرادی

کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تهران، ایران

امیر امینی

دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، مرکز تحقیقات فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج)، تهران، ایران