اثر رژیم آبیاری و سطوح مختلف کود پتاسیم بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت دانه‌ای

کمبود آب و کاهش تدریجی منابع آبی با کیفیت مناسب، از مهم‌ترین عوامل محدود کننده تولیدات کشاورزی در اکثر نقاط جهان و ایران به شمار می‌رود. در مدیریت آبیاری، کم آبیاری روشی است که بر اساس آن ضمن وارد نیامدن خسارت شدید به گیاه در اثر تنش خشکی، در مقدار آب آبیاری صرفه‌جویی می‌شود. به منظور بررسی اثر رژیم‌های آبیاری و سطوح مختلف کود پتاسیم بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت دانه‌ای، آزمایشی در سال 1389 بصورت اسپلیت پلات در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در اراضی علی‌آباد کمین شهرستان پاسارگاد اجرا شد. رژیم‌های آبیاری به عنوان فاکتور اصلی در چهار سطح آبیاری معمولی(a1)، آبیاری یک در میان ثابت شیارها در کل فصل(a2)، آبیاری یک در میان متناوب شیارها در کل فصل (a3) و آبیاری یک در میان ثابت تا گل‌دهی و سپس متناوب (a4) و کود پتاسیم به عنوان فاکتور فرعی در سه سطح 0، 100 و 200 کیلوگرم در هکتار هکتار در نظر گرفته شد. بیشترین عملکرد دانه، اجزاء عملکرد، عملکرد بیولوژیک و صفات مربوط به گل‌دهی از تیمار آبیاری یک در میان ثابت کل فصل (a2) و کاربرد 200 کیلوگرم کود پتاسیم به دست آمد. میزان صرفه‌جویی در آب مصرفی در تیمارهای a3, a2 و a4 نسبت به شاهد به ترتیب 44٪، 15٪ و 26٪ بود و در مقابل افت عملکرد در تیمارهای مذکور نسبت به شاهد 16/8٪، 4/7٪ و 12/8٪ بود. به طور کلی با در نظر گرفتن میزان آب صرفه‌جویی شده، عملکرد و مقادیر کارایی مصرف آب در حال معمول که کشاورزان مشکل کمبود آب ندارند تیمار (a3) و در کل دوره رشد مشکل کمبود آب وجود داشته باشد تیمار (a2) برتری دارد

کلیدواژه ها:

آبیاری جویچه‌ای ، اجزای عملکرد ، ذرت ، کارایی مصرف آب ، کم آبیاری ، کود پتاسیم