عملکرد لرزه ای ساختمان های فولادی بلند

سیستم سازهای فولادی شبکه های مورب یک سیستم تحمل بار و مقاومت جانبی برای سازه های مرتفع است، که تقریبا بررسی نشده است. یک دلیل احتمالی برای این امر در مناطق زلزله خیز نبود راهنمایی ها و نمونه ها می باشد که طراحی و تحلیل این سازه ها را توضیح دهد. در این مقاله یک ساختمان ۷۲ طبقه به عنوان مثال استفاده می شود که برای آن طراحی و تحلیل سیستم شبکه ی مورب انجام می گردد. برای کاهش جابجایی های بزرگ و برش پایه که این سازه ها ممکن است در صورت وقوع زلزله تجربه کنند دو راه حل طراحی جدید متشکل از یک یا دو واحد استهلاک جرم میزان شدهی (TMT) بررسی می شوند. در اولین راه حل یک (TMT) در بالای چهار طبقه ی ساختمان قرار می گیرد و برای کاهش توزیع حالت عمده ی لرزش ساختمان در جهت های عمودی تنظیم می شود. در راه حل دوم، یک سیستم (TMT) دوگانه در میانه ساختمان اضافه می شود که در آن یک واحد (TMT) برای دوران دوم سازه تنظیم می گردد. سیستم مستهلک کننده جرم به سازه با استفاده از مجزا کننده های پاندول اصطکاکی متصل هستند که با توجه به توانشان برای تحمل تغییر شکل های برزگ انتخاب می شوند. مطالعات پارامتریک برای فهم تاثیر پارامترهای مختلف طراحی مستهلک کننده ی جرم برای بهبود عملکرد لرزه ای ساختمان ها انجام شده اند. بهبود عملکرد لرزهای بر حسب کاهش نسبت دریفت داخل طبقه، نیروهای برش پایه و همچنین شتاب مطلق کف ارزیابی می شوند. نتایج نشان میدهند که سیستم تکی (TMT) می تواند به شدت اوج واکنش پایه و پوشش های دریفت داخل طبقاتی را به شدت کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

زمین لرزه ، تحلیل غیرخطی سازهای ، طراحی لرزه ای ، ساختمان های بلند ، مستهلک کنندها