تعامل شش هفته تمرین استقامتی و القای استروئید آنابولیک-آندروژنیک استانوزولول بر مقادیر دسنوترین بافت آدیپوز، CD36 و Beta-HAD عضله اسکلتی رتهای نر سالم

زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیرتعاملی شش هفته تمرین استقامتی و تزریق استروئید استانوزولول بر تغییرات مقادیر CD36 بافت عضله، آنزیم بتاهیدروکسی آسیل کوآ دهیدروژناز (B-HAD) بافت عضله و دسنوترین بافت آدیپوز زیرپوستی و احشایی در موش های صحرایی نر سالم بود.روش کار: بدین منظور 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با سن 12 هفته و میانگین وزن اولیه ی 289±16گرم به چهارگروه تقسیم شدند: دارونما (n=10)، تمرین+دارونما (n=10)، تمرین+استانوزولول (n=10) و استانوزولول .(n=10) موش های دریافت کننده استروئید هفته ای یک بار تزریق درون عضلانی استانوزولول 5) میلی گرم به ازای هرکیلوگرم وزن بدن) داشتند، گروه های بدون دارو، به همان میزان روغن آراشیذ را به عنوان دارونما دریافت کردند. حیوانات گروه تمرین به مدت 6 هفته و 5 جلسه در هفته، تحت یک برنامه تمرین پیشرونده استقامتی تا سقف شدت 70 تا 75 درصد VO2max روی تریدمیل اجرا کردند. مقادیر CD36، B-HAD و دسنوترین به روش الایزا سنجیده شد. برای تعیین طبیعی بودن توزیع داده ها از آزمون کولموگروف اسمیرنوف و برای مشخص کردن توزیع پراکندگی یکسانگروه ها از آزمون لو5ن استفاده شد. همچنین، داده ها با آنالیز واریانس یک طرفه در سطح (P <0/05) تحلیل شد و برای تعیین تفاوت های بین گروهی از آزمون های تعقیبی توکی و جیمز هاول استفاده شد.یافته ها: تغییرات مقادیر (P=0/001) CD36 و (P=0/001) B-HAD بافت عضله و همچنین مقادیر دسنوترین بافت ادیپوز زیرپوستی و احشایی (P=0/001) معنادار شدند.نتیجه گیری: به نظر می رسد، تزریق استانوزولول آثار لیپولیزی تمرین های استقامتی را تا حد چشمگیری بهبود می بخشد.

کلیدواژه ها:

استروئید آنابولیک آندروژنیک ، عضله اسکلتی ، تمرین استقامتی