مقایس عملکرد ژنوتیپ‌های متحمل به شوری گندم با رقم رایج منطقه در حاشیه دریاچه ارومیه

به منظور دستیابی به ارقام متحمل به تنش شوری چهار ژنوتیپ گندم نان در یک آزمایش مزرعه‌ای در اراضی لب شور منطقه صوفیان در قالب طرح آماری بلوک‌‌های کامل تصادفی در پنج تکرار در سال 1392 اجرا شد. براساس نتایج آزمون خاک مقدار اسیدیته خاک 53/7 و میزان هدایت الکتریکی 32/12 دسی زیمنس بر متر بود. لازم به ذکر است میزان هدایت الکتریکی آب آبیاری 3900 میکرو زیمنس بر سانتی‌متر بود. نتایج و تجزیه واریانس ژنوتیپ‌های مورد مطالعه نشان داد که بین ژنوتیپ‌ها از لحاظ اجزای اصلی عملکرد (تعداد دانه درسنبله،تعداد سنبله در واحد سطح) اختلاف معنی‌دار وجودداشت، ولی از نظر صفت وزن هزار دانه اختلاف معنی‌دار نبود. هم‌چنین معنی‌دار شدن عملکرد محصول اهمیت تعداد سنبله بارور در واحد سطح ژنوتیپ‌های متحمل به شوری را نشان می‌دهد. نتایج آزمون LSD برای عملکرد دانه نشان داد که ژنوتیپ MS87-8 با تولید 6791 کیلوگرم در هکتار در شرایط منطقه از نظر عملکرد دانه نسبت به شاهد (الوند) در سطح احتمال یک درصد در گروه A قرار گرفت در صورتی که سایر تیمارها در گروه B قرار گرفتند و ازاین رو میتوان لاین فوق را به عنوان ژنوتیپ متحمل به شوری جهت کشت به زارعین توصیه نمود.

کلیدواژه ها:

تنش شوری ، دریاچه ارومیه ، گندم ، ژنوتیپ