تغییرات ظرفیت آنتی اکسیدانی و عمر گلجای گل شاخه بریده مریم Polianthes tuberosa L تحت تاثیر محلول پاشی قبل از برداشت اسید سالیسیلیک

گل مریم از مهمترین گل های عطری بوده که اخیرا بعنوان گل شاخه بریده نیز محبوبیت زیادی بدست آورده است. با هدف بررسی تاثیر اسید سالیسیلیک در سیستم کشت بدون خاک، بر تغییرات ظرفیت آنتی اکسیدانی و دوام عمر گل مریم، آزمایشی برپایه طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار اجرا گردید. براساس نتایج آزمایش میزان فعالیت آنزیم های کاتالاز (CAT)، پراکسیداز (POD)، میزان پایداری غشای سلولی و عمر گل جای گل شاخه بریده مریم، بطور معنی داری تحت تاثیر محلول پاشی اسید سالیسیلیک قرار گرفت .(P<0.01) مطابق نتایج مقایسه میانگین تیمارها، بیشترین و کمترین دوام عمر گل شاخه بریده مریم، بترتیب در تیمار محلولپاشی اسید سالیسیلیک 1/5 میلی مولار و تیمار شاهد مشاهده شد. بیشترین فعالیت آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز، تحت محلول پاشی اسید سالیسیلیک 0/75 میلی مولار بدست آمد. احتمالا اسید سالیسیلیک از طریق افزایش محتوای نسبی آب، پایداری غشای سلولی و همراه با افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی، موجب افزایش عمر گل جای گل شاخه بریده مریم شده باشد

کلیدواژه ها:

پراکسیداز ، دوام عمر گل ، کاتالاز ، هیدروپونیک