بررسی اثرات کوتاه مدت و بلندمدت سرمایه گذاری خصوصی و عمومی بر اشتغال در ایران(الگوی خودبازگشت با وقفه های توزیعی ARDL)

با توجه به اهمیت سرمایه گذاری در بخش های اقتصادی و تاثیر آن بر متغیرهای کلان اقتصاد از جمله تولید و اشتغال و با توجه به محدودیت منابع در اقتصاد، بررسی میزان کارایی سرمایه های به کار رفته در جامعه توسط بخش خصوصی و دولتی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این مقاله به بررسی نقش سرمایه گذاری خصوصی و عمومی بر اشتغال در ایران طی دوره زمانی 1372 تا 1397 پرداخته است و تاثیر سرمایه گذاری خصوصی و عمومی بر اشتغال در ایران را در دو مقطع کوتاه مدت و بلندمدت با استفاده از الگوی خودبازگشت با وقفه های توزیعی (ARDL) مورد مطالعه و بررسی قرار داده است. نرم افزار مورد استفاده برای برآورد الگوی مورد استفاده مایکروفیت (Microfit) و ایویوز (Eviews) بوده است. نتایج بدست آمده از برآورد الگوی مورد مطالعه نشان دهنده تاثیر مثبت و معنی دار سرمایه گذاری خصوصی بر اشتغال در کوتاه مدت و بلندمدت بوده است، نتایج برآورد مدل فوق حاکی از بهبود بازار اشتغال ناشی از افزایش سرمایه گذاری خصوصی می باشد. همچنین سرمایه گذاری عمومی تاثیر منفی و معنی دار بر اشتغال داشته است، به عبارتی سرمایه گذاری های صورت گرفته توسط دولت طی دوره زمانی مورد بررسی نتوانسته است باعث بهبود بازار اشتغال و برطرف کردن معضل بیکاری در کشور شود.

کلیدواژه ها:

سرمایه گذاری خصوصی ، سرمایه گذاری عمومی ، اشتغال ، روش (ARDL)