مدیریت بحران ومقاوم سازی بناهای تاریخی

بناهای تاریخی ایران عموما از مصالحی نظیر خشت، گل، سنگ و چوب ساخته شده است.که به لحاظ ارزش فرهنگی از یکطرف و فرسودگی و آسیب دیدگی بسیاری از عناصر سازه ای آن از طرف دیگر و مهمتر از همه حفظ کلیت بنا و نماهای بیرونیو درونی بدون دست خوردگی بیش از حد، عوامل محدود کننده ایست که لازم میدارد روشهای بهسازی لرزه ای برای اینگونهبناها تا حد امکان ایمن، غیر مخرب، موثر و غیر آشکار باشند. سه ویژگی عمده، آسیب پذیری اینگونه بناها را در برابر حوادثطبیعی نظیر زمین لرزه بالا می برد که عبارتند از : فرسودگی مصالح ، مقاوم نبودن مصالح و سنگین بودن سازه . بر ایناساس راهکارهای حفاظت این بنا ها در برابر زمین لرزه باید متضمن رفع این نواقص باشد . در این مقاله سعی شده استراهکارهای مختلفی برای رسیدن به هدف فوق ارایه گردد.روشهایی نظیر افزایش ظرفیت باربری، تغییر شکل اجزا سازه ای چونافزایش ابعاد مقطع، مسلح کردن اجزا، پیش تنیدگی، تزریق و همچنین ایجاد سازه های نگهبان و برخی روش های مدیریتی،جداسازی لرزه ای، مقاوم سازی بناها به وسیله جایگزینی مصالح جدید و سبک سازی بنا مورد بررسی قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

بحران ، زلزله ، بناهای تاریخی ، مقاوم سازی