نور طبیعی و محرمیت در فضاهای داخلی خانه های قدیمی تبریز

معماری و نور به همان اندازه به یکدیگر وابسته اند که جسم وروح. یکی برای زنده بودن و دیگری برای حضور مادی در این جهانبه دیگری نیاز دارد و آن هنگام که نور بر جسم فضا جاری می شودهر دو جهان مرئی «وجود» پیدا می کنند. یکی از چالش هایی که معماری امروز حضور نور و بخصوص نور طبیعی در معماری با معناییفراتر از روشنایی است. در فرهنگ ایران پس از اسلام، نور همیشهنمادی از عالم ملکوت ومعنا بوده است به همین منظور در معماریاسلامی ، نور نقش اساسی دارد و این باور که نور پلی است میانعالم ماده و معنا در معماری نیز تاثیر خود را گذاشته است.معماران خانه های قدیمی شهر تبریز باتسخیر نور و هدایت آن ازطرق مختلف به داخل بنا ، محیط خارج و داخل را به این شیوه بههم پیوند میدادند ولی در عین استفاده از نورگیر و پنجره،پوشیدگی و حرمت ساختمان را نیز حفظ می کردند . چگونگی رعایتمحرمیت و در عین حال دسترسی به نور طبیعی در خانه های قدیمینیازمند پژوهشی در دو بخش جدا گانه مطالعه در باب نور طبیعی ومعماری، و مطالعه در باب محرمیت باز می گردد که در این پژوهشبا نگاهی به خانه های قدیمی تبریزبه آنها خواهیم پرداخت. تا دیدتازه ای را از التقاط عنصری از طبیعت (نور روز) و آموزه ایاخلاقی (محرمیت) ارائه داد.

کلیدواژه ها:

معماری ، نور ، تبریز