بررسی عوامل زمینه گرایی در طراحی موزه ها

هزاران موزه در سراسر جهان آثار و اشیائی را نگهداری و تعبیر و تفسیر می کنند. جملگی این آثار نشان دهنده محیطزیست طبیعی انسان و میراث فرهنگی اوست. به سبب اختلاف در اهداف و فعالیت های موزه ها طبقه بندی شفاف آن هادشوار است. به هر حال، هر گونه کوشش در طبقه بندی آنها سبب درک کامل تری از اهداف و برنامه های موزه می شود.موزه ها از جمله بناهایی هستند که معرف و نمایانگر هنر و آثار تاریخی می باشند و سیر تکاملی هنر را در طول تاریخ بهنمایش می گذارند. هنر معاصر که در حال حاضر پس از فروکش کردن هیجانات اولیه هنر مدرن که در مسیر خود به دنبالراهکار هایی برای نمایاندن خود به اقشار مختلف جامعه است در کشور ما کمتر مورد بحث و بررسی قرار گرفته و نوعی عدمهماهنگی در آن با ذهنیت توده مردم به چشم می خورد. فضاهای فرهنگی نظیر گالری ها، موزه ها، سالن های موسیقی و تئاتراز جمله فضاهایی هستند که شخص با حضور در آنها به صورت غیر مستقیم شروع به آموختن می کند، آموزشی که تأثیر آن بهمراتب بیشتر از کتب و حضور در کلاس های درس می باشد. طراحی چنین فضاهایی بر عهده معمار و طراحی است که باید باهنر عصر خویش پیوندی مستحکم برقرار کرده باشد تا بتواند چکیده ی آن را به مردم بنمایاند. این مقاله سعی دارد تا بابررسی نقش موزه ها در زندگی مردم، به اهمیت آن در اثرگذاری در روح و روان مردم بپردازد و این نکته را خاطر نشان سازدکه طراحی چنین فضاهایی باید به گونه ای باشد که ساختار کلی و معماری آن نیز در راستای رسیدن به هدف آن یعنیآموزش مباحث هنری به اقشار جامعه باشد.

کلیدواژه ها:

زمینه گرایی ، طراحی ، معماری موزه ، هویت فضا