بررسی ارتباط رضایتمندی از زندگی و تاب آوری روانی با استرس شغلی پرستاران شهرستان لنگرود

رضایت از کار، رضایت از مدیریت و روابط حاکم، احساس امنیت شغلی، احساس مالکیت از جمله نیازهای روانی موثر در کیفیت روحی و روانی کارکنان است که وجود آنها موجب بهره وری و ارتقاء تولید و کیفیت می گردد. کار جنبه ای از زندگی است که صرف نظر از منابع مالی برخی از نیازهای اساسی آدمی نظیر تحرک روانی و بدنی، نیازهای اجتماعی و احساسات خود ارزشمندی را ارضاء می کند. با وجود این، کار می تواند منبع فشار روانی نیز باشد. در دهه اخیر موضوع استرس و آثار آن در سازمان ها مورد توجه بسیار واقع گردیده است. با وجود این که استرس مثبت نیز وجود دارد و نباید به استرس به عنوان یک پدیده منفی نگریست، زمانی که از استرس صحبت می شود بیشتر به عوارض و جنبه های منفی آن توجه می شود. به هر حال استرس اثرات فراوانی بر عملکرد و فعالیت های اعضای سازمان دارد. مدیران، کارکنان و ارباب رجوع سازمان تحت تاثیر فشارهای عصبی دچار حالات روانی خاصی می شوند و دست به اعمالی می زنند که مستقیما در فعالیت ها و بازدهی سازمان منعکس می گردد. فشارهای عصبی علاوه بر تاثیرات روانی تاثیرات جسمانی نیز دارند. استرس های شدید باعث تزلزل در اهداف و راه های نیل به آن می شوند (درایداکیس ، 2016). استرس شغلی می تواند به عنوان پاسخهای فیزیکی و احساسی مضر تعریف شود و زمانی رخ می دهد که الزامات شغلی با توانایی ها، منابع یا نیازهای کارمندان مطابقت نداشته باشد. استرس شغلی می تواند به ضعف سلامت وحتی آسیب دیدن افراد منجرشود. همچنین استرس شغلی به عنوان کنش متقابل بین شرایط کار و ویژگی های فردی شاغل، میزان بیش از حد خواست های محیط کار و در نتیجه فشارهای مرتبط با آن است که فرد بتواند از عهده آن بر آید. مفهوم استرس شغلی اغلب با چالش، اشتباه می شود، اما این مفاهیم یکی نیستند. چالش به ما، از نظر روانشناسی و فیزیکی، انرژی می دهد، و ما را تحریک می کند که مهارت های جدید بیاموزیم و بر شغل خود مسلط شویم. هنگام چالش و تلاش شغلی، احساس آرامش و رضایت داریم. بنابراین، چالش یک جزء مهم برای کار سالم و بهره ور است. اهمیت چالش در زندگی کاری ما، احتمالا همان چیزی است که افراد می گویند که کمی استرس برای شما خوبست (تاکاهاشی ، 2016). تقریبا همه معتقدند که استرس شغلی، نتیجه تعامل بین فرد شاغل و شرایط کاری اوست. گرچه نقطه نظرات متفاوتی بر اهمیت مشخصات فردی کارکنان در مقایسه با شرایط کاری به عنوان دلیل اولیه استرس شغلی وجود دارد. این نقطه نظرات متفاوت مهم هستند زیرا طرق مختلفی را برای پیشگیری از استرس در کار، پیشنهاد می کنند. بر طبق یک مکتب فکری، تفاوت در مشخصات فردی مانند شخصیت و شیوه سازگاری فرد، مهم ترین عوامل در ایجاد استرس کاری در افراد است به عبارت دیگر، چیزی که برای یک نفر استرس زاست ممکن است برای دیگری مهم نباشد. (رپتی و وانگ ، 2016). سطوحی از استرس ممکن است به بهتر شدن عملکرد کاری کمک کنند.شکل پایین ارتباط بین استرس و عملکرد کاری را نشان می دهد. وقتی استرس وجود ندارد چالش های کاری وجود نخواهد داشت. کسالت و و ناتوانی افزایش یافته و بر روی عملکرد اثر منفی می گذارد. چنانکه استرس افزایش پیدا کند عملکرد به سمت بهبود می رود و کارکنان آمادگی ذهنی و روانی بالایی برای رویایی با چالش ها پیدا می کنند (یو وکو ، 2016). استرس بخش اجتناب ناپذیر و ضروری زندگی است. یک پدیده فراگیر و تجربه عمومی بشر است و برای بقا و رشد او ضروری است. جدا از سن، جنس و نژاد یا سطح آموزشی اثر می گذارد. اگرچه بعضی استرس ها طبیعی و لازم هستند اما چنانچه استرس شدید، مداوم و تکراری باشد فرد قادر به مقابله موثر با آن نباشد یا منابع حمایتی اندک باشند، استرس یک پدیده منفی تلقی می شود که می تواند باعث بیماری های جسمی و اختلالات روانی شود (سلطانی، 1392). کار بخش عمده ای از زندگی اجتماعی انسان را تشکیل می دهد می تواند منبع تنیدگی مهمی برای او باشد. استرس شغلی یعنی استرسی که در حوزه معینی از زندگی او رخ می دهد و عوامل مشخصی در پدید آوردن آن نقش دارند، یکی از مشکلات بسیار مهم و روز افزون بهداشت کار است و از نظر اقتصادی یکی از عوامل بازدارنده محسوب می شود. پرستاری به سبب ماهیت آن با درجه بالایی از استرس همراه است. پرستاری دامنه وسیعی از استرس زاهای کاری را به علت نوع حرفه آنها که نیاز به سطح بالایی از مهارت، کار تیمی در موقعیت های مختلف، تامین مراقبت 24 ساعته و بار عاطفی حاصل دارد تجربه می کنند (افشار، 1390).