بررسی نقش تحلیلی شخصیت خوددوستدار و تاب آوری با شادکامی در اصلاح و تغییر رفتار دانش آموزان تیزهوش 16تا 18 ساله شهر اهواز

همان طور که افراد از نظر ظاهری با هم متفاوتند از نظر خصایص روانی مانند هوش ، استعداد و رغبت هم تفاوت های آشکاری در افراد وجود دارد. به عقیده لیون دانش آموزان تیزهوش نه به لحاظ نژاد ، وضعیت اجتماعی، اقتصادی و ملیت بلکه به لحاظ توانایی های استثنایی خود در اقلیت قرار دارند که این نکته باعث سردرگمی آنان می شود.. هسته ی مرکزی آموزش استعدادهای درخشان ، علاوه بر مهارت های شناختی ، توجه به مهارت های غیرشناختی می باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تحلیلی شخصیت خوددوستدار و تاب آوری با شادکامی در اصلاح و تغییر رفتار دانش آموزان تیزهوش 16 تا 18 ساله شهر اهواز است. روش این پژوهش ، توصیفی از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری مورد نظر کلیه دانش آموزان مدارس متوسطه تیزهوشان شهر اهواز در سال 1397 میباشند. به دلیل آنکه حجم نمونه با جامعه آماری برابر بوده نمونه گیری صورت نگرفته است. ابزار اندازه گیری و انجام پژوهش پرسشنامه شخصیت خوددوستدار، پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون و پرسشنامه شادکامی آکسفورد بود. یافته ها نشان داد بین شخصیت خوددوستدار و تاب آوری با شادکامی در اصلاح و تغییر رفتار دانش آموزان تیزهوش 16 تا18 ساله شهر اهواز رابطه معناداری وجود دارد. و نتیجه آنکه اصلاح و تغییر رفتار دانش آموزان تیزهوش باید بر مبنای برآورده ساختن نیازهای روانی ، اجتماعی و آموزشی و همچنین به حداقل رساندن بی حوصلگی و ناکامی ناشی از توان بالقوه ایشان و به حداکثر رساندن یادگیری فردی آنان باشد.

کلیدواژه ها:

شخصیت خوددوستدار ، تاب آوری ، شادکامی ، اصلاح و تغییر رفتار ، دانش آموزان تیزهوش